Melaka en Kuala Lumpur.

Maandag 2 MAART 2009. Melaka.

Al vroeg begint de pasar tegenover het hotel tot leven te komen. We ontbijten in een nog vrijwel verlaten Jonkerstreet bij Limau-Limau cafe.

We gaan de stadswandeling uit de Lonely Planet maken. In een mooie souvenierswinkel kopen we wat cadeautjes. We passeren de Tomb of Hang Kasturi een vroegere Maleise strijder, die met nog 4 broers veel voor Malaysia heeft gedaan. Na nog wat tempels komen we bij het schoenen- winkeltje van Wah Aik, die in een generaties oude familietraditie nog steeds Chinese 'Bound Feet Shoes' maakt. Vroeger voor de rijke Chinese dames in Melaka die van kinds af aan de voetjes werden ingebonden, nu als souvenir voor de toeristen. Als we de al snel verlaagde prijs van 80 Ringgit horen, zijn wij even snel ook zo'n paar schoentjes rijker. Ik schrijf nog iets aardigs in het gastenboek (waar zelfs de voormalige Franse president Chirac zijn handtekening in heeft achtergelaten) en zucht dan hoe nemen we dit weer netjes mee naar huis? Verderop zien we tegenover elkaar de nieuwe Xian Glin Temple in Chinees buddhistische stijl en de Sheng Hoon Teng uit 1646. De laatste is Malaysia's oudste tempel. Iets verder aan dezelfde straat een stevige (Moorse stijl) toren van de Kampung Kling Mosque. We passeren in de buurt van het Heeren House een zogenaamd Orang Blanda Art Café in oprichting met een stel Volendammers op de muur geschilderd. We komen langs het Baba Nyonya Heritage Museum, dat nog steeds privé bezit is. Een schitterend bewaard gebleven woonhuis met een zeer rijk interieur. We krijgen een rondleiding door de prachtige kamers en horen over de mensen die er woonden.

We halen wat noodlesoep bij de 7-11 winkel en rusten in het hotel wat uit. Het is warm en klam weer. We bestellen bustickets voor morgen; de 10.00 bus naar Kuala Lumpur en gaan de wandeling afmaken. We bekijken aan de overkant van de rivier o.a de restanten van de St. Paul's kerk met z'n Nederlandse grafstenen uit de 17e eeuw en het enige restant van een Portugees fort A'Famosa uit 1512: Porta de Santiago. We kijken rond in een spiksplinternieuw winkelcentrum met een grote fontein en gaan wat drinken in een enorme fastfood hal met vrijwel alleen maar personeel en nauwelijks gasten.

De becakrijders dolen vandaag trouwens bij gebrek aan klanten een beetje rond op hun kunstig met plastic bloemen versierde bakfietsen..

We gaan weer bij 'Geographer'-café eten. Er zijn veel eethuisjes gesloten op maandag.

Dinsdag 3 MAART 2009. Van Melaka naar Kuala Lumpur.

Als we wakker worden regent het maar de aktiviteiten op de markt tegenover ons gaan gewoon door. Om 9.00 gaan we met een taxibusje samen met 2 andere dames uit ons hotel naar het busstation. We worden netjes voor het juiste perron afgezet en kunnen even later de bus in.

Om tien uur vertrekt die dan. Opnieuw gaat het hoofdzakelijk door uitgestrekte olieplantages. Slechts af en toe zijn er wat meer natuurlijke bossen. Het landschap is vrij vlak en dus niet zo interessant. Na een uur of twee bereiken we Kuala Lumpur en zien de hoge torens waaronder die beroemde Petronas zilveren twintowers. Op het Puduraya busstation stappen we uit en lopen met enkele aanwijzingen uit de LP recht naar het hotel dat we in gedachten hebben: China Town Inn. Het ligt aan een brede autovrije marktstraat, midden in Chinatown en het ziet er allemaal zeer kleurrijk uit. We bespreken voor 2 nachten, zetten de spullen boven af, en gaan dan op pad. We lopen de Jln Petaling zuidwaarts af. Heerlijk levendig met vele winkels en stalletjes met veelal snuisterijen en frutselspul. Onze eerste stop is café-restaurant Old China, aanbevolen door de Lonely Planet en terecht! We nemen een Nyonya Mihoen schotel en gevulde tofu. We zitten in een zeer sfeerrijk etablisement. Met vele oude foto's aan de muur van allerlei Chinese families. Onze route gaat langs mooie tempels, oude gebouwen, (al dan niet met een nieuwe bestemming) en moderne hoge bouwwerken. Er is veel verkeer en de monorail zien we geregeld boven ons langs rijden. Het Central Market gebouw (uit 1888) is nu een modern winkelcentrum. Enkele straten verder wisselen we de Singapore dollars om voor Maleise Ringgits en koop ik een kleine trolley om mijn (steeds zwaarder wordenden) rugzak eindelijk gemakkelijk te kunnen vervoeren. Een degelijk karretje voor een prikkie. Daar we op dat moment vlak bij Jln Petaling zijn, brengen we het karretje naar het hotel en rusten daar even een uurtje. We horen het onweren en net als we weer buiten zijn stortregent het. De dagelijkse plensbui. We duiken eerst een groot warenhuis in en gaan daarna in een restaurantje boven wat drinken. Een lekkere Tiger bier. Na een tijdje bestellen we hier ook eten. Het is tegen de tijd dat we uitgegeten zijn nagenoeg droog geworden. Een portie verse ananas en mango die we bij een stalletje kopen nemen we mee naar onze kamer als toetje.

Woensdag 4 MAART 2009 Kuala Lumpur.

Al vroeg zijn we op weg naar het reusachtige Petronas-gebouw.Tot voor kort het hoogste gebouw ter wereld (alleen in Tai Pe staat er een die nog hoger is) met twee torens en 88 verdiepingen.(452 m hoog). Het onderste gedeelte (Center Court geheten) is een groot winkelcentrum. De rest van de verdiepingen worden door de gas-en oliemaatschappij beheerd. Half 9 staan we in de rij en we krijgen (gratis) kaartjes voor de 10.15 uur toer. Komt goed uit. Kunnen we nog even ontbijten en de rest van het complex bekijken. Om 10.00 uur krijgen we eerst een 3D-film te zien en gaan dan met een blauw kaartje om (met nog 20 anderen) door de X-ray en de lift in. De sky-bridge tussen de 2 gebouwen is op de 41ste verdieping =170 meter boven de grond. We krijgen nog een korte uitleg en mogen dan 10 minuten heen en weer lopen en van het enorme uitzicht genieten. Een hele ervaring!!

Eenmaal weer buiten bekijken we nog eens waar we net stonden. We maken vanaf dit punt een wandeling door de koloniale wijk en Little India. Pakken een Tigerbier in Coliseum-café en bekijken het grote Merdakaplein met de prachtige gebouwen die hier aan grenzen. Dan gaat het richting het Birdpark langs de grootste moskee van Z-O Azië. Er zijn schitterende vogels te zien in dit grootste met gaas overdekte vogelpark ter wereld, waar bezoekers vrij kunnen rondwandelen. Het is vrij vermoeiend, want het gaat omhoog en omlaag en het is weer klam en heet vandaag. Na zo'n anderhalf uur hebben we het meeste bekeken en kun je ons uitwringen. We lopen via de kortste weg terug naar Chinatown, kopen treinkaartjes voor morgen naar de Cameron Highlands en gaan douchen en veeeel drinken.

Naar Maleisi"e

28 februari 2009. Singapore. 2e dag

Het eerste dat we gaan doen is bustickets voor Maleisië kopen bij het busstation hier vlak om de hoek. We heebben besloten toch de bus te pakken, vooral omdat dan op zondagochtend onze gastgevers zo uit de veren moeten voor ons. We gaan met de 11 uur bus.
Dan nemen we (we gaan met z'n vieren op pad vandaag) de metro naar Harbour Front. Vervolgens met de monorail naar Sentosa Island over de grote rivier heen We zien enorme bouwputten op nieuw gewonnen land. Er wordt o.a een casino-complex gebouwd.Sentosa is één groot pretpark. Er is nog maar weinig strand over en zwemmen is op eigen risico (er is olievervuiling vanwege de langskomende scheepvaart). Vervolgens gaan we met een stoeltjeslift bergop naar de volgende attractie. De Skytower (van Tigerbier) met panoramaschotel brengt ons vlot 110 meter omhoog. Boven hebben we uiteraard mooi zicht over Singapore, Ook zien we Indonesie en Maleisië.
Dan nemen we de Cablecar terug de rivier over. Eerst helemaal naar de overkant voor een uitzicht over een stuk jungle bij het zeer luxe 'Jewel'hotel-restaurantl. We nemen dan weer die Cablecar een stukje terug om daar met een lift ondergronds te gaan. Bij snackgigant Subway eten en drinken we wat. Dan door met de metro naar het busstation van Boon Lay en met bus 194 naar het Bird Park. Daar bekijken we o.a het vogelverblijf van Z.O. Azië.De een na de andere schitterende vogel krijgen we te zien. Een aardig deel ervan vrij voor de neuzen wandelend in een grote kooi, een ander deel in grote ruime kooien achter gaas of tralies.We bekijken de roofvogels, neushoornvogels, toekans, ibissen (rode) en heel veel meer.Tegen vijven begint de regen met onweer en bliksem (gisteren was het drooggebleven!). We stappeno p de bus terug nar Boon Lay en rijden dan met de metro in een grote boog via de noordkant van de stad (o.a. Woodlands) terug naar de Lavender buurt, waar we bij een 'hawkes food' (een grote overdekte eetmarkt). Er is daar keuze uit: Indiaas, Maleisisch, Thais, Indonesisch en Chinees en nog veel meer eten. Natuurlijk nemen we ook murtabak. Heerlijk!! 's avonds kletsen we nog heel wat af. Ik zet foto's op het log maar het gaat om de een af andere regen heel traag.

Zondag 1 maart 2009 Van Singapore naar Melaka (Maleisië).........nog 28 dagen tot aan de terugreis.
We komen langzaam op gang. Om half elf lopen we naar het busstation. We nemen niet alleen afscheid, maar beloven ook een Tot ziens in Nederland. Om elf uur vetrekt dan de bus naar Melaka. 3/4 uur later zijn we bij de eerste grenspost aan de deze zijde van de Johore Strait. Stempeltje ...klaar .Aan de anders kant moet de bagage uit de bus, weer een stempel in de pas maar de bagage wordt niet gecontroleerd...ze zijn zeker lunchen.Door eindeloze oliepalmplantages gaat het dan naar Melaka. Na twee uur rijden stoppen we even bij een wegrestaurant. Om drie uur komen we op het station van Melaka aan, We pinnen, zoeken we een taxi en gaan naar naar hotel Kota Lodge in de Chinese wijk. We rusten even wat uit en kuieren dan Chinatown door. Via een lange winkelstraat met veel antiek gaan we over de Melaka River, en bekijken de klokketoren en het plein aan het Stadhuys. Daar worden foto's van maar liefst 4 pasgetrouwde paartjes gemaakt. Er zijn dan ook enige zeer idylische plekjes hier. We gaan eten bij Café Géografique aan de winkelstraat, die nu omgebouwd wordt tot nightmarket. Het ziet er gezellig uit met veel lantaarntjes en lichtjes tot er inktzwarte wolken bij het invallen van de schemering binnen komen binnendrijven. Veel kraampjes worden deels uit voorzorg weer afgebroken. Wij zijn net op tijd voor de stortbui binnen.

Singapore

Donderdag 26 februari 2009. Singapore.

Veel hebben we deze nacht niet geslapen. Dat viel ook niet mee op die korte bankjes in het volle licht. We gaan internet op: is gratis en voor niks. Wat achterstallige E-mails weg naar Niels, Ans, Jeannette N.Z., tante Willy. Even kletsen met Harold, Esther en Rohan. en met Abe en Alice via skype. De vlucht naar Darwin was saai. Eten en drinken moet je kopen bij Jetstar, tenzij je een duurder ticket hebt gekocht. We zijn 20 minuten voor de geplande tijd in Singapore vliegveld. Alle formaliteiten gaan zeer soepel en vlot. We komen na de pascontrole bij de bagageband kunnen direct onze tassen pakken en door gaan naar de uitgang. Daar zien we Mary al staan en zij ons.

Na de hartelijke begroeting gaan we met de metro naar Lavender MRT station. Ze woont daar zeer dicht bij op de 22e étage van een 41 étages hoog gebouw. Boven hebben ze een grandioos uitzicht over de stad.Het huis is prachtig ingericht met allerlei souveniers uit de landen waar ze hebben gewoond en die ze hebben bezocht: Thawan, Indonesia, Papua New Guinea hebben gehad.

Keith haakt als eerste af, omdat hij morgen voor dag en dauw al weer op het werk moet zijn.( ANZ-bank) Hij maakt lange dagen.

Vrijdag 27 februari 2009. Singapore.

Vandaag maken we met Mary een tocht met de metro en te voet langs interessante en mooie plekjes in Singapore. Er wonen allerlei nationaliteiten en religies in Singapore. Mensen uit India, Maleisie, Indonesië en allerlei Engelssprekende landen wonen en werken in deze stad. We bekijken een aantal tempels, Hindoeïstisch, Boeddhistisch en Islamitisch. We bekijken monumenten, hotels en andere gebouwen. We wandelen door Little India, Chinatown en het havengebied. De naam Raffles duikt overal op. Hij heeft in de 19e eeuw veel voor Singapore betekend. Mary is een zeer goede gids en weet veel over de geschiedenis van de stad te vertellen. Alle mooie gebouwen staan ingepakt tussen enorme wolkenkrabbers, zoveel woon- als werkplekken. Het Raffleshotel is indrukwekkend en de markt gezellig. Het Fullerton Hotel was vroeger een postkantoor met grondvesten van een oud fort uit 19e eeuw. Er staat aan de waterkant van de Singapore River een beeld van de eerste groothandelaar Alex Johnson en er zijn bronzen, in het water springende jongetjes te zien. Rondvaartboten komen voorbij. 's Avonds gaan we via de Victoria St. langs de Mahabar Mosque naar het Arab kwartier en Kampong Glam. Achter de Sultan Mosque is een café-restaurantstraatje (Bussorah St.) waar we in een Turks restaurant gaan eten. Tegenover worden de waterpijpen gebruikt.

Afscheid van Australie

Woensdag 25 februari 2009

Even tijd om op de luchthaven van Adelaide het verslag bij te werken en nog wat laatste foto's te versturen.We gaan zo aan het volgende avontuur beginnen.!!!

Dinsdag24 februari 2009. Aldinga Beach - Port Noarlunga - Hallet Cove - Brighton.

We willen net weg rijden als ik bij het bovenste scharnier van het autoportier een grote dikke spin zie zitten. Australische spinnen (zelfs kleine) kunnen link zijn. Nart mag het natuurlijk 'even' oplossen. Met een stok haalt hij hem weg en ik kijk nog even of er niet meer verstekelingen zijn.

We zien even later in Aldinga Village weer tientallen Little corella's van vrij nabij, goed te fotograferen.

We rijden zoveel mogelijk langs de kust af. Een interessante kust. In Port Noarlunga is een prachtig uitzicht over stad, kust en een grote meanderende rivier (Onkaparinga River). Dan rijden we naar de jetty, waar we schoolklassen kinderen in wetsuit in het water zien liggen. Op het eind van de jetty ligt een vrij lang rif. Ze hebben niet voor niets een wetsuit aan, want de temperatuur is koel met de frisse wind, ondanks dat de zon volop schijnt. We rijden nog een stuk langs de kust door en sturen vanuit Christies Beach (voor $31,30) 5 kg boeken en folders per zeepost naar huis terug. Dat hoeven we dus niet meer mee te sjouwen. We zoeken dan Haller Cove Conservation Park op. Dat duurt even, omdat de bordjes daarheen weer eens niet overal zijn neergezet.

Maar dan vinden we de parkeerplaats bij 'gate 3' en een restaurantje. Wij eten daar onze lunch alvorens de wandeling te gaan doen. (No.4 uit '40 Great South Australian Short Walks', een klein boekje dat we onderweg ergens hebben meegekregen, maar nog niet hadden gebruikt.)

Het is een soort leerpad over de geologie van dit stukje kust. . We krijgen uitleg over de diverse lagen gesteentes, die hier zijn afgezet.De leeftijden daarvan etc etc.

Verder worden natuurlijk ook dieren die hier leven in het spotlicht gezet. Wij krijgen daar alleen maar de Singing honeyeater en (later) de Nankeen kestrel te zien.

Het eerste deel van de wandeling gaat langs de kust af. O.a. langs het oudste gesteente af dat hier te vinden is. Chocoladebruin en al 600.000.000 jaar oud! Verderop zwarte schis.

Het gaat rechtsaf de helling op naar het Amphitheatre Rim een vrij hoge zwaar geërodeerde rotswand, die inderdaad voor de muur van een amphitheater zou kunnen doorgaan. De meest aparte formatie is echter de Sugarloaf. Het ziet er uit als een zandtaartje dat op zijn kop ligt. Als toefje zit op de top een jonge Nankeen kestrel. Dit zandtaartje is door erosie in de laatste duizenden jaren gevormd, geologisch gezien natuurlijk nog een jonkie. Aan zijn voet liggen donkere stenen en blokken, die hier door ijsbergen heen zijn vervoerd. Het ijs smolt en stenen werden zo hier gedumpt. Om 13.50 stappen we weer op en rijden naar de camping direct aan het strand in Brighton. Voor $30 staan we vooraan tegen de zee! Een prachtige plek om wat te snorkelen! Het is een vrij ondiepe baai en er is niet zo veel te zien. Nart maakt toch wat foto's met de onderwatercamera.(Van wat planten en drie trekkervisjes)

Tegen 6 uur lopen we naar de pier bij het centrum om 'fish & chips' te gaan eten. Dat smaakt goed, we eten het op een bankje aan het water op. Ook hier krijgen kinderen les in surfen.We zijn net voordat de zon helemaal onder is weer terug bij onze Backpacker en maken de laatste foto's hier.Dit wordt echt de laatste nacht in Australie.

's Avonds zien we in de mail dat de treinreis van Singapore naar Tampin voor ons gereserveerd is. Mary en Keith nemen een bordje met onze namen mee, zodat we ze niet kunnen mislopen! Een hotel in Darwin hebben we nog steeds niet: dat wordt slapen op het vliegveld dus. Hopelijk zijn er wat confortabele banken.

Kangaroo Island

Zondag 22 februari 2009. Kangaroo Island.

Om half tien lopen we al in Kelly Hill Conservation Park te wandelen. Daar doen we de Burgess Hike en May Walk. We zien er veel vogeltjes die echter hoog in de bomen zitten. Overal langs deze paden staan bordjes bij planten en bomen, zodat we de namen van diverse opmerkelijke planten van Kangaroo Island kunnen noteren. Alleerst die palm met pampasgras als kruin : Tate's grass tree Halverwege de wandeling komen we langs de oude entree van de grotten hier. Er staat nog een ijzeren ladder in een gat de grond in. Maar wel achter slot en grendel.

Dan door naar Vivonne Bay. Daar dat niet al te ver van de doorgaande weg ligt, rijden we over een onverhard pad naar het strand. Als we aan zee komen maakt Nart een foto. Als we weer door willen rijden zakken we met de achterwielen in het losse zand. Het linkerachterwiel spint zich steeds dieper het losse zand in. Stenen, takken ervoor leggen haalt niets uit. Helaas op eigen kracht komen we er niet uit. Nart gaat hulp vragen bij mensen die een eindje verderop naar de zee staan te kijken. Ze willen wel proberen of we de camper weg kunnen duwen. We hebben echter nauwelijks een poging gewaagd of er komt iemand met een pickup aanrijden, die ons binnen enkele minuten met een touw op hardere ondergrond trekt. Na de bedankjes voor de hulp, durven we geen nieuwe avonturen aan te gaan en rijden de eerste de beste afslag terug naar de grote weg. We rijden in een ruk door naar Kingscote. Daar zoeken we het strand en een picknickplekje op voor de lunch. Na het eten gaan we even bij enkele aanlegsteigers kijken, die hun beste tijden hebben gehad. Op sommige plekken zijn de palen die in het water staan vervaarlijk dun geworden. De veerboot pikt hier in ieder geval geen meer auto's op. Kinderen zijn vanaf de ene pier aan het zwemmen in het kraakheldere water. We lopen het centrum in en passeren daarbij een klein omheind stukje gras tegen het water aan. Hier komen alle avonden Little penguins aan land! Wij gaan op zoek naar een internetzaak. Dat valt tegen, omdat het zondag is. Uiteindelijk kunnen we in de bistro van hotel Ozone terecht. Voor AU$11 kunnen we 3/4 uur hun WIFI-verbinding gebruiken. Na wat opstartproblemen kunnen we weer een aantal foto's uploaden. Dat werd tijd, want het was weer lang geleden. We rijden tegen vieren naar Emu Bay. We lopen een stukje langs het strand en besluiten niet te gaan zwemmen in deze zeer ondiepe baai. We rijden weer terug naar Kingscote. Of eigenlijk naar de camping in het voorstadje Brownslow. Uiteraard kijken we eerst aan het strand rond. Het water is hier nog ondieper dan in Emu Bay . En alles is tot op 1 meter langs het strand dichtgegroeid met Neptunusgras. Er zijn hier diverse pelikanen te bewonderen.

We kunnen hier met WIFI aan de gang. Nu $5 voor 2 uur internet.We sturen nog een e-mail om treintickets te bestellen voor Singapore-Tampin, We zijn welkom thuis en Niels wil ons komen ophalen van Schiphol.

We proberen nog een geschikt hotel bij het vliegveld van Darwin te vinden, (we komen daar om kwart over 1 's nachts aan en vliegen pas 's middags om half 4 door naar Singapore), maar vinden niks geschikts. We zoeken er 1 met ophaal en wegbreng service.

Maandag 23 februari 2009.Van Kangaroo Island naar Aldinga Beach.

Via American River, waar we even rondkijken, rijden we door naar Penneshaw. Voor aan de kust lopen even langs het 200 m korte pad daar. Ook dit is 's avonds pinguïngebied en dan onder begeleiding te bezichtigen. Uiteraard zien we er nu geen. Wel de holen in het zand, waar ze 's avonds in thuis komen. De rotsen zijn van een soort schist, die hier veelal een stuk weggezakt zijn, zodat de rotsplaten schuin omhoog uit de grond steken. We doen wat boodschappen en eten dan onze boterhammen weer aan het water op. Om 12.50 checken we in bij het veer, dat om half twee naar het vasteland vertrekt. De lucht betrekt en het wordt wat frisser met een wind. Opmerkelijk is dat deze kleinere boot (in vergelijking met de heenweg) minder rolt.

Om half drie zijn we dan in Cape Jervis en rijden langs de kust noordwaarts. Om drie uur stappen we even uit bij een uitkijkpunt dat naar een hier gezonken marineboot is genoemd: HMAS Hobart. Ondanks eb zien we er niets van. De kust ziet er hier echter wel apart uit met hoge ronde bergen tot tegen de zee aan. Het klaart weer op.

We rijden naar Aldinga Beach met een vrij breed en lang zilverkleurig strand met wilde zee. We krijgen op de camping plek no. 1, ver van een kindervakantiekamp. Ik doe een was, Nart gaat op speurtocht naar nieuwe vogels. 's Avonds kijken we naar wat wandelingen die we morgen nog zouden kunnen doen. Overmorgen gaat het naar Z.O. Azië terug.

Op weg naar Kangaroo Island

Vrijdag februari 2009. Naar Fleurieu Peninsula.

Met 3004 km op de teller gaan we weer op pad. Via de B1 gaat het door uitermate leeg landschap. Alleen geel gras (of stro) en enkele bomen.We steken de Murray River over met een Bergsche Maas-achtig veerpontje naar Wellington. Ook de prijs is gelijk: voor nop dus. Bij Langhorne's Creek komen we in een wijnstreek met dus uitgestrekte wijngaarden.

In Strathalbyn bij de Info boeken we voor de 10.00 uur veerboot morgen van Cape Jervis naar Penneshaw op Kangaroo Island. We gaan boodschappen doen bij Woolworth en rijden dan door naar Goolwa.Daar vragen we bij de Info weer naar een internetzaak. We zouden daar bij de bibliotheek terecht kunnen, ook met USB! Voor we de bibliotheek opzoeken rijden we even over de nieuwe boogbrug naar Hindmarsh Island. Daar hebben we bij een uitkijkpost net over de brug rechts een mooi zicht terug op de brug en het haventje van Goolwa. Bij dat haventje en de Steam Exchange Brewery eten we onze boterhammen op. Een heel aardig plekje hier.

De bibliotheek staat hier inderdaad USB toe, maar om de een of andere reden krijgen we geen foto's ge-upload. Het verhaal wel. Verder doen we een poging om bij de Maleisische spoorwegen tickets te bestellen voor een rit van Singapora naar Tampin (op de hoogte van Melaka). Ik krijg een inlog-code van die site, maar strand in de bestelprocedure van een E-ticket. Die pagina kan helaas niet weergegeven worden! Desiree stuurde een foto van Dennis en Marietta, Tjonge wat een dikke kleding hebben die aan!! Abe stuurt nog een mail dat die grote rode bloesems wel degelijk van een eucalyptussoort zijn.

Om drie uur rijden we door naar Victor Harbour. We zien er een paardentram op de pier van Granite Island aan komen rijden. Ook hier lopen we bij de Info binnen. Nee internet met USB sorry! We vragen of er hier een reisbureau is en worden verwezen naar een groot winkelcentrum bij Woolworth, waar een Flightcentrewinkel is. Daar wordt voor ons het een en ander nagetrokken, maar helaas kunnen zij niets voor ons betekenen. Via een andere organisatie zouden we wel een treinreis kunnen boeken van Singapora naar Kuala-Lumpur. Maar geen deel daarvan. Deze Jenny, die ons helpt verzekert ons dat we met gerust hart naar Singapore kunnen. Daar we al een ticket huiswaarts hebben, zijn er absoluut geen troubles aan de diverse grenzen te verwachten. Nou daar houden we het maar op. We hebben een camping gekozen aan de ZW-zijde van dit Fleurieu-schiereiland bij het strand van Second Valley. Vlak voor de Fleurieu Way daar aankomt wordt het landschap wat heuvelachtiger en mede daardoor een stuk mooier.

We krijgen een plek op de camping, zetten de camper weg en gaan direct even aan het strand kijken. Het ligt aan een heel rustige baai met een stuk strand een rotspartij in het water bij de jetty, waar enkele vissers hun geluk en kunde testen en waar een jongeman net snorkelend gaat speervissen. De camping zelf wemelt van de vogels. Zwarte kakatoes bombarderen je met dennenappels. Groen-rood-gele parkieten en later tientallen Galah's vliegen rond.

We laten de gastank vullen.Er komen 3 gezinnem met grote tenten naast ons staan. Om ze wat meer ruimte te geven rijd ik de camper een stukje naar voren. AI!! Er stond nog een emmer om vuil water op te vangen onder: helemaal aan gruzelementen! Gelukkig kan ik bij het winkeltje een nieuwe emmer kopen. Morgen naar Kangoeroe Island. We zijn benieuwd!

Zaterdag 21 februari 2009. Naar Kangaroo Island .

Om 8.30 gaan we op weg naar de veerboot in Cape Jervis, die ons naar Kangaroo Island zal brengen.

Om half tien gaan de eerste auto's de boot op. De chauffeur moet alleen met de auto de boot op rijden. Medereizigers moeten te voet de boot op. De helft van de wagens moet er achteruit op rijden en strak langs een eerdere rij gaan staan. Deze overtocht staat als ruig bekend. De golven in deze Backstairs Passage tussen vasteland en Kangaroo Island worden door de altijd aanwezige wind hoog gehouden. In de aankomstplaats Penneshaw moeten we weer apart van boord. Maar dat gaat vlot. De eerste stop is Project Hill, met een 360 graden uitzicht over het eiland. Op deze rit over het eiland zien we massa's kangoeroes dood langs de weg liggen. Er is hier maar 1 soort. We rijden door naar Flinders Chase Nationaal Park. Hier zijn een aantal mooie wandelingen te maken. De eerste op ons lijstje, naar de Platipus Waterholes, kan niet doorgaan; de boardwalk er heen is in reparatie. In dec. 2007 is er hier een bosbrand geweest, die ook dat deel van het park in de as heeft gelegd. Dan maar naar de Remarkable Rocks. Op weg daarheen zien we dat die bosbrand van 14 maanden geleden een ware ramp is geweest. Letterlijk het hele park ten zuiden van het Visitors Centre is verkoold. Het enige groen dat we nu zien, zijn opnieuw uitgesproten takken laag aan de grond en enige exemplaren van een aparte boom. Deze laatste lijkt qua stam op een palm, maar heeft i.p.v. palmbladeren een pol pampasgras als kruin.

De 'Remarkable Rocks' zijn al van verre als zodanig te herkennen. Ze steken hoog boven de hier lage begroeiing uit. Ze bestaan uit graniet dat in de loop van 200.000 jaar op een zeer aparte wijze geërodeerd is. Destijds is een grote hoeveelheid gesmolten gesteente als een klomp naar het aardoppervlak gegaan, daar afgekoeld en in graniet omgezet. Daarbij werd ander gesteente ingesloten. Graniet verweert zeer langzaam, het andere gesteente sneller. Vandaar dat er nu hier grote granietrotsen te zien zijn met prachtige bolvormige holten erin. De vormen zijn bizaren surrealistisch, als uit een schilderij van Salvatore Dali.

Dan gaat het naar de vuurtoren op de Cape du Couedic. De korte wandeling daar kan niet door gaan, omdat er herstelwerkzaamheden aan de vuurtoren bezig zijn. Dus dan een eindje verder naar de Admirals Arch. Daar ligt een hele kolonie (zo'n 100) New Zealand fur seals op de rotsplateau's aan de kust en in het wilde water. Een houten trap leidt naar de eigenlijke Admirals Arch. Een grote en hoge natuurlijke boog met een soort stalachtieten als versiering. Opnieuw een schitterend stukje rotskust.

Vanwege de brand (van 2007) kunnen we ook niet op de camping in het park overnachten.We rijden naar het Western K.I. Caravan Park, 7 km ten oosten van het Visitors Centre.

Het is een grote weidse camping, waar massa's 100 Galah's (rood-grijze papegaaien) rondvliegen, wallabies rondhoppen en een groep Cape Barren geese (ganzen dus) en eenden rondscharrelen.Er is een Koala-walk in het bos naast de camping. We zien er maar 1 ergens hoog in een boom slapen. Tegen de schemaring komen al die Galah's op het grote veld hun kostje bij elkaar scharrelen en een waliby probeert uit onze waterafvoerbak te drinken. Kortom een gezellige beestenboel hier.

Verder de kust langs

Vandaag even (nog) geen foto's, alleen maar verhaal. Komt zo gauw mogelijk! Deze computer in de bieb vertikt het om de foto' te verzenden, groetjes nart en tineke

Maandag 16 februari 2009 Van Port Campbell naar Warrnambool

We vervolgen de route langs de Great Ocean Road. Om de paar kilometer zijn er weer uitkijkpunten. Het is hier vrij rustig: geen busladingen met Aziaten zoals bij de' twelve apostels', terwijl het hier eigenlijk nog mooier is. Af en toe kun je helemaal tot aan het strand afdalen. Het voortdurende gebeuk van de golven op de zachte kalksteen kliffen heeft deze bizar gevormde kustlijn gecreëerd. Machtige goven en aanhoudend sterke wind maken deze kust tot een van de ruigste ter wereld. Alleen deze weidse en wilde Zuidelijke Oceaan ligt tussen deze kust en het ijskoude Antartica.

De foto's zeggen eigenlijk meer dan woorden. Onderweg krijgen we ineens een Nederlandse radiozender uit de luidsprekers; er komen allerlei (vooral zeeeer oude) Nederlandstalige nummers voorbij en een omroeper kondigt de muziek zeer moeilijk verstaanbaar aan. Zangeres zonder naam, Vader Abraham en Bennie Neyman o.a.

Bij Warrnambool zoeken we een camping aan zee op. We krijgen geen genoeg van de golven en gaan meteen weer het strand op. Hier zijn wat waaghalzen aan het 'kite-surfen'. Wel een mooi gezicht vooral bij hoge sprongen!

Dinsdag 17 februari 2009 Van Warrnambool naar Mount Gambier (South- Australia)

Port Fairy is onze eerste stop: we kijken op het plein voor het haventje naar de mooie hoge bomen, waar een hele hoop luidruchtige Long-billed Corella's verborgen zitten. We lopen over de boardwalk langs een aantal jachten en andere bootjes. Via Portland rijden we eerst naar Cape Nelson met de vuurtoren en de outlook. We rijden terug naar Portland (ook om te tanken) om vervolgens naar Cape Bridgewater te rijden. Eerst even een blik op de Bay Beach waar we onze lunch opeten, dan verder naar Cape Bridgewater. We wandelen daar eerst langs het 'Petrified forest'. Een niet terecht naam voor deze rots- en steenformaties. Het is geen bos geweest. De kalkbodem is hier waarschijnlijk door zuur water uitgeloogd en later weer door mineraalrijk water opgevuld. Later is de zachtere kalk weggespoeld, waarbij die mooie ronde zuilen over zijn gebleven. Ze doen wel degelijk aan versteende bomen denken, maar zijn het dus niet. We nemen nog even een kijkje bij de 'blow holes'. We horen ze niet; waarschijnlijk is het eb.

In de laatste plaats in Victoria (Nelson) halen we bij de Info nog enkele folders om dan South-Australia in te rijden.Ook hier staan weer grote borden die aangeven dat het verboden is om groente, fruit en planten mee de grens over te nemen. Alles moet in een grote bak gekieperd worden. We doen boodschappen in het centrum van Mt. Gambier en vinden daar ook een plekje op de Family Parks Camping. De receptioniste wijst ons op diverse interessante items in de stad, als kratermeren, parken met cavepools en een tuin waar 's avonds possums te zien zijn.

's Avonds om goed negen uur rijden we nog even naar de Umpherston Sinkhole (ofwel Sunken Garden). In een park in het oosten van de stad ligt deze natuurlijke put van zo'n 100 m doorsnee en zo;m 25 meter diep. Vroeger heeft er ook water in gestaan. Beneden in de put is een tuin, waar we nu niet al te veel van zien (het is er donker ondanks enkele grote spotlights!) Opvallend zijn de grote plantengordijnen, die tot op de bodem hangen. Maar de attractie vormen de 'possums', die overal op de wanden rondkruipen. Hier mogen ze gevoerd worden. We zien ze nu eindelijk levend en niet zoals in Nieuw Zeeland dood langs de kant van de weg.

Woensdag 18 februari 2009 Van Mt Gambier naar Limestone Coast.

Her eerste wat we vandaag doen is de Sinkhole waar we gisteravond al waren bij daglicht bekijken. De possums zijn verdwenen. Wel zien we nu de prachtige klimop'gordijnen', van bovenaf naar beneden aan toe. Er is nog zo'n Cave Garden, midden in de stad naast het gemeentehuis. Ook daar gaan we even kijken en lopen meteen de ernaast gelegen bibliotheek binnen om te kijken in de mail of de vluchtbevestiging van Cheaptickets er is. We printen hem meteen daar uit. Het is nu definitief: op zondag 29 maart komen we terug in Nederland.

Twee grote kratermeren liggen er even ten zuiden van Mt Gambier: The Blue Lake, dat ook echt kobaltblauw is en Valley Lake, waar een wildlifepark is.We wandelen een dik uur door het park en zien en horen allerlei 'wildlife'. Heel veel vogels, een koala, een wallaby. Er zijn ook emoe's,wombats,possums en miereneters maar die kunnen we niet ontdekken. We komen in het park geen andere bezoekers tegen. Het is heet vandaag:34 graden! We rijden vervolgens door naar de kust (Limestone Coast heet het officieel). In Beachport lunchen we aan het strand bij de langste jetty van Australië (we mogen er niet op want hij is 'under construction').Dan door naar Robe waar we de haven bekijken en dan naar de bushcamp Stony Rise rijden via een zanderig smal bospad. We zijn de enige hier en dat blijft zo hoewel er af en toe 4Wdrive auto's langskomen die een strandroute rijden. Wij lopen over een tamelijk begroeid zandpad naar de zee. We zien allerlei sporen in het zand pootafdrukken, uitwerpselen en slangensporen. Hier en daar laten we zelf sporen achter om de weg terug te vinden. Eindelijk bereiken we het strand, waar we niet lang blijven want we worden belaagd door grote steekvliegen die vooral op je blote benen gaan zitten. Gelukkig vinden we de weg goed terug. Ik kook een vispotje en we eten buiten; er staat een lekker windje nu en de zon zakt al. Het is hier prima uit te houden.

Donderdag 19 februari 2009 Door Coorong Nationaal Park.

Tijdens het ontbijt komt er een ranger voorbij: Er is een 'total fire ban' voor het park afgekondigd, want de brandweerlui van hier zijn allemaal in Victoria aan de gang. Er zijn nog steeds 4 branden die nog niet onder controle zijn. We rijden onze route verder langs de kust en slaan af naar het gehucht Wyomi, waar we de camper op een parkeerplaats zetten aan de noordkant van het Butcher Gap C.P. Daar wandelen we de korte route tussen de Southern Ocean en het Salt Lake. De laatste staat op het ogenblik droog. Wij lopen over een goed zandpad tussen struiken en lage bomen door. We zien tijdens de wandeling twee grote kangaroes. 20 bordjes vertellen op de route wat er hier groeit en bloeit.

Om 11 uur rijden via de Highway naar Kingston SE. Kijken daar bij de jetty en de kreeftenverkoper rond en gaan op zoek naar Larry the Lobster. Die blijkt aan de snelweg aan de andere kant van het dorp te staan. Kingston gaat prat op zijn kreeften.

De volgende stop is bij de 42 Miles Crossing voor een wandeling van de 'carpark' naar zee. Dit is toch weer een ander landschap als zo-even. Het gaat nu tussen lage duinen door. De valleien zijn wel weer gevuld door de reeds bekende struiken en lage bomen. Maar hier staan ook aardig wat bloeiende planten. Het strand en de zee zien er hier net zo uit als gisteren bij Little Dip . We gaan via dezelfde weg door de duinen weer terug. Alles bij elkaar een klein uur wandelen. Opde 3 kilometer gravelweg terug hopt er ineens een grote kangoeroe het pad over. Een klein eindje verder kijken we bij Jack Point aan het Coorong Lagoon naar het eiland, waar pelikanen zouden moeten broeden. Daar blijken we enige maanden te vroeg (of te laat) te zijn. Verder ligt het eiland in de half opgedroogde lagune zo ver weg, dat je ze tegen die tijd ook nauwelijks kan bekijken. Langs de oever staan massa's aparte knalrode planten met gele bloemen. Bijna zouden we de vele Little stints over het hoofd gezien hebben. Ze zijn slechts ca 13 cm en vallen tegen de achtergrond van zand en zout niet op.

We rijden dan naar Meningie. Onderweg stoppen we enkele keren aan aan het Coorong Lagoon, dat niet helemaal droog ligt. Daardoor zijn er ook watervogels te zien..Op de camping krijgen we een plekje aan het water van Lake Albert. Nou ja aan het water? Ook dit meer is stevig gekrompen en van een breed zilt strand voorzien. We kijken vast vooruit naar de komende dagen en wat we voor ons vertrek uit Australië nog moeten regelen. O.a een stapel boeken terug naar huis sturen, de ferryboot naar Kangoeroe Island bespreken en een treinticket Singapore-Maleisië regelen.

De Great Ocean Road.

Donderdag 12 februari 2009 Onder Melbourne door.

Was gisteren de koala het dier van de dag, vandaag hebben we een miereneter gezien in het wild. Die heet hier een Egidna. We maakten een korte wandeling door de duinen en daar zat ie ineens op het pad. Heel rustig in de grond te wroeten met zijn lange snuit. We konden er heel dicht bij komen; hij ging gewoon zijn gangetje. Heel mooi. We hebben vandaag Phillip Island verlaten en zijn via de Mornington peninsula onder Melbourne doorgereden. Zo hoefden we niet dwars door de stad heen en Melbourne gaan we niet bezoeken. De hele kust hier tussen Dromada en Sorrento staat vol met chique villa's en luxe vakantiebungalows. We nemen in Sorrento de ferry naar Queenscliff. Als we aan komen rijden kunnen we meteen erop en binnen 5 minuten vertrekt hij al. We zijn dan in een streek die The Bellarine wordt genoemd. Op de ferry zie ik op de tv dat er nog steeds bosbranden zijn die zich uitbreiden ten noordoosten van Melbourne.

We willen naar de camping in St LeoNARDs aan de oostkust. Die kunnen we echter niet vinden. Uiteindelijk komen we in Portarlington uit, helemaal aan de noordkant van The Bellarine. Melbourne ligt precies aan de overkant. We zien vaag de contouren van de hoge gebouwen aan de andere kant van Port Phillip Bay. We krijgen een mooi plekje toegewezen en gaan meteen aan het water kijken. Het dorp ligt vlakbij en we wandelen er naartoe. In een 'Griekse' snackbar (er wonen heel veel Grieken in en om Melbbourne) eten we fish en chips en daarna gaan we nog even op de lange pier kijken. De zon is dan bijna onder. Terug op de camping wachten we aan het water tot het helemaal donker is en zien de vuurtorens in de baai en de verlichting van de hoge gebouwen van Melbourne.

Vrijdag13 februari 2009 de Great Ocean Road.

Van Portarlington gaan we naar de Great Ocean Road die we langs de kust gaan volgen. Het is een adenbenemende route, kronkelend en met veel ups en downs. In het Informatiekantoor van Torquai krijgen we een stapel papier mee om de komende dagen door te brengen met de boodschap om vooral de tijd te nemen om het een en ander te bekijken onderweg. We gaan eerst een kijkje nemen bij Bells Beach, Australie's beroemdste surfstrand. Ook bij Point Addis zijn de golven indrukwekkend. Volgend de 'snapshot' die we hebben gekregen zijn er massa's kangaroe's te zien bij de golfbaan van Anglesea. Als we daar komen staat er op een groot bord dat mensen die voor de kangaroe's komen niet welkom zijn. Dan Airey's Inlet Lighthouse: een spectaculair uitzicht op de rotsen bij de vuurtoren. De Memorial Arch die over de weg is neegezet herinnert aan de soldaten die na de 1e wereldoorlog deze weg hebben aangelegd. Ten slotte gaan we nog een kijkje nemen bij de Erskine Falls, zo'n 10 kilometer landinwaards. Het is nu maar een miezerig watervalletje en we nemen niet de moeite om helemaal naar beneden te lopen en hem daar te bekijken. We gaan de camping van Lorne opzoeken, waar het wemelt van de kakatoe's, groen-oranje papegaaien

(Australian King-parrot) en veel andere vogels.

Zaterdag14 februari 2009: dagje ziek.

Vanochtend word ik hondsberoerd wakker:koppijn en misselijk. We blijven nog een dagje hier. Ik slaap bijna de hele dag terwijl Nart zich vermaakt op een stoeltje naast de camper. Net een volière hier. Massa's verschillende vogels, die tot op een meter afstand voorbij komen huppen.Ook maakt hij nog een korte wandeling het bos in. Tegen de avond knap ik weer wat op en eet een hapje. Morgen zal het wel weer over zijn

Zondag 15 februari 2009 Verder over de Great Ocean Road.Van Lorne naar Port Campbell.

Inderdaad vandaag voel ik me weer kiplekker. We vervolgen de route over de Great Ocean Road en stoppen bij look-outs onderweg die stuk voor stuk de prachtige kust laten zien. Er liggen hier voor de kust honderden scheepswrakken en sommigen zijn bij eb zichtbaar, zoals de W.B. Godfrey die in 1891 vanuit San Francisco vertrok met een lading hout met als bestemming Melbourne. Alle bemanningsleden konden worden gered. Een kanon en een stuk van het anker zijn nog te zien. Net als de resten van de romp; je moet er wel bovenop gaan staan om die te herkennen. We maken een wandeling bij de Cape Otway Lighthouse door de duinen en gaan kijken in het 'temperest rain-forrest' bij Melba Gully. Ineens weer een heel andere omgeving, we hebben dergelijke regenwouden al meer gezien en de bomen en struiken blijven boeien, vooral de vele varens. Er staat hier een 300 jaar oude Eucalyptus met een omvang van 27 meter. Heel indrukwekkend! Dan gaan we door naar de 'Twelve Apostels', de beroemde trekpleister aan deze kust. Metershoge loodrechte rotswanden met vlakbij grote rotsformaties in de meest grillige vormen. De foto's zeggen genoeg denk ik. Er is maar 1 plek waar je hier het strand op kunt, verderop is het alleen mogelijk om de ' twelve apostels' van bovenaf te bekijken. We nemen nog een kijkje bij een blow-hole en een thunder-cave en ook hier schitterende vormen van de rotsen met ondergrondse tunnels naar zee toe.

We overnachten in Port Campbell op de camping waar in een boom naast ons een 'Nankeen night herron' zit. Internet op deze camping is gratis dus hebben we tijd om via Cheaptickets.nl onze TERUGREIS NAAR NEDERLAND te boeken. Ja echt waar we weten de datum van terugkeer: 29 MAART zullen we weer voet op de thuisbodem zetten. Maar zover is het nog niet. Eerst gaan we nog naar Singapore, Maleisie en Thailand. Vanuit Bangkok vliegen we dan via Cairo naar Amsterdam.