WEER THUIS

Lieve medereizigers,WE ZIJN WEER THUIS.

Onze thuisreis is helemaal prima verlopen! Van zaterdagochtend vertrek uit Phetchaburi tot en met thuis in Waalre: zo'n 35 uur waren we onderweg en zondagmiddag tegen drie uur werden we op Schiphol hartelijk begroet door onze kinderen en kleinzoon Rohan, die ons toch nog wel herkende na even aarzelen. De huiskamer met slingers versierd, een tekening op de deur met 'welkom thuis opa en oma' en een plantje en bloemen op de tafel,..... en de verrassing dat er een tweede kleinkind op komst is, een fijnere thuiskomst hadden we ons niet kunnen wensen. En we hebben een geweldige reis gehad!!! 10 verschillende landen zijn we doorgetrokken en overal hebben we veel indrukken opgedaan. In een van onze hostels hing de volgende spreuk aan de muur die ons erg aansprak:

Travel is more than the seeing of sight. It's a change that goes on, deep and permanent in the idea's of living.

We willen jullie allemaal heel hartelijk bedanken voor het meereizen met ons. Jullie commentaar, reacties en tips waren zeer welkom. Onze reis van 7 maanden door ZO-Azië, Australië en Nieuw-Zeeland was fantastisch. Vraag ons niet wat nu het mooiste was, want elk land was weer verschillend en anders wat betreft bevolking, natuur en cultuur. Het was voor ons heel fijn om contact met het 'thuisfront' te houden.

We hebben veel meegemaakt, vooral leuke dingen en vaak waren we op het goede moment op de juiste plek. Af en toe ook niet bv. bij de overstroming in Hoi An (Vietnam), bezetting van het vliegveld in Bangkok (Thailand), de trein tussen Picton en Christchurch (Nieuw Zeeland) die kapot ging en de bosbranden in Victoria (Australië). Door middel van ons Reismeeweblog konden wij iedereen thuis op de hoogte houden van onze route en verblijfplaatsen en ongeruste familieleden gerust stellen.

Mensen die ons fotoruimte hebben geschonken: nogmaals bedankt. Jullie hebben gezien dat we alle ruimte hebben gebruikt.

1900 foto's hebben we op Reismee geplaatst, 86 keer een verhaal. 74 mensen stonden er op de mail-lijst die zo ongeveer elke drie dagen een berichtje kregen dat er weer een nieuw verhaal of foto's waren geplaatst. 344 keer is er een reactie geplaatst door onze 'supporters'.

Vanavond was het voor ons een beetje Sinterklaas. De pakketten die we uit China en Thailand naar huis hadden gestuurd hebben we uitgepakt. Er waren zelfs dingen bij waarvan we al waren vergeten dat we ze hadden gekocht! Echte verrassingen dus. Nou nog bedenken waar we al die souveniers gaan neerzetten. De komende dagen gaan we gebruiken om familie, vrienden, (oud)collega's en kennissen te bezoeken of te bellen. Morgen eerst naar ons moeder, woensdagavond naar Ans en Frank die komend weekend naar Nepal vertrekken, donderdag hoop ik weer een potje te kunnen volleyballen met mijn team en volgende week weer naar PS om daar weer mee te zingen. Nart gaat zijn verslag en foto's verwerken.

En dan... gaan we nieuwe plannen maken voor een volgende bestemming!!

Op weg naar bangkok....

Woensdag 25 maart 2009. Van Koh Tao naar Hua Hin.

We nemen net na achten van iedereen in het guest-house afscheid en zeggen dat we beslist terug willen komen. Maar dan met een goede onderwatercamera! Gelukkig zorgen twee mannen van hier ervoor dat onze grote tassen deze helling op komen. Om half negen gaan we met de truck weer over hult en bult naar Mae Haad voor de boot naar Chumporn. Onderweg zien we een man die met een gemeen uitziende resusaap aan de ketting en lang touw bergop gaat. Die laatste moet waarschijnlijk kokosnoten gaan oogsten.

We moeten tot 10 uur wachten voor we met de catamaran kunnen afvaren. Intussen hebben we ingecheckt (krijgen weer een herkenningssticker op de borst en een label aan de af te geven grote bagage). We verbazen ons over de grote aantallen toeristen hier. Daaraan zien we op welk een afgelegen plekje we zaten. Heerlijk. Op de boot kijken we naar een korte pinguïnfilm over kerst, (zowaar Nederlands ondertiteld!). Deze catamaran knalt met 24 knopen/uur over het water. Tegen aankomst bij het vaste land zien we weer rotseilanden voor de kust.

Eenmaal aan land moeten we inchecken voor de diverse bussen. Wij krijgen er een rood driehoekje bijgeplakt voor de bus naar Hua Hin. We hebben tijd voor een kleine lunch. Intussen kunnen we zien hoe soepel hier alles verloopt. Logistiek zit dit prima in elkaar.

Precies om één uur vertrekken we naar Hua Hin. Om goed 15 uur doen we een wegrestaurant-winkel aan en kopen daar naast wat te drinken, een buil cashewnoten en een zak gedroogde mango's. We zitten nu in ananasgebied. Er staan hier kilometers lange velden met die vruchten. We passeren ook een dorp, dat een soort monument voor die vrucht heeft in de vorm van een reuzenananas.

Om iets van half zes worden we in Hua Hin bij een modern winkelcentrum eruit gezet. We worden meteen aangesproken door John de Koning een 'dutchmen' uit Soest, die hier een prachtige Guesthouse (KIng's Home) runt met zijn Thaise vrouw. We zijn al snel door foto's en prijs overtuigd, worden in een auto geladen en rijden door een modern uitziend Hua Hin naar de plek van onderdak. We krijgen daar een kamer met douche, gratis ontbijt, thee, koffie, zwembad en internet. En wat voor een kamer! Buiten het grote bed, dat tegen een vitrinekastje aan staat, is er een zeer uitbundige mix van decoraties: een opgezette bosfazant en wilde eend, een rond Perzisch tapijt aan de muur, een houten ridder in de hoek, teakhouten bijzettafeltjes, boomstamkrukjes, negerkoppen, Javaantjes, toekans, knuffels, een stereoset ,tv en barbiepoppen. Zo'n bijzonder ingerichte kamer hebben we nog nooit gehad. Wij zetten na de rondleiding de spullen weg, drinken een kop thee en gaan dan een stukje van de stad ontdekken. Eerst even naar de pieren en een stukje strand. Dat ziet er apart uit. Dan lopen we door winkelstraten naar de nachtmarkt.

We lopen er eens langs de kramen op en neer. Op een hoek van de markt eten we wat. Terug in de guesthouse wordt Reismee aangevuld met de laatste foto's en verhalen en we kijken nog even tv.

Donderdag 26 maart 2009. Hua Hin - Phetchaburi.

Voor ons gevoel slapen we uit, maar is het pas acht uur als we John goede morgen wensen, alvast een kop thee pakken en buiten op een miniterras aan het zwembad plaatsnemen. Ook hier buiten aan het zwembad, dat vrijwel heel de tuin in beslag neemt, zijn dingen te ontdekken. De massa's piepeendjes op de omheining een een dak, wat nog kleine palmbomen en een rommelhoek met allerlei spulletjes, die nog niet hun eigen plek hebben gevonden. Na het ontbijt pikken we de bagage op, rekenen af en zeggen goede dag.

Op aanwijzingen van John's vrouw zoeken we de busstop tegenover het ESSO-station op, dat iets verderop aan de doorgaande weg ligt. We hoeven maar zo'n 10 minuten op een bus te wachten. Een gewone bus, die dus Thaise muziek draait en zo af en toe wat verkopers met eten en drinken aan boord krijgt. Uiteindelijk worden we aan de grote weg ten westen van Phretchaburi afgezet en moeten we maar zelf de weg naar het centrum vinden. Verderop aan de weg kunnen we oversteken. Even later pikken we een tuktuk op die ons naar het Rabieng Rim Nam Guesthouse brengt. Het restaurantdeel van dit guesthouse ziet er goed uit. De kamers zijn zeer 'simpel' en hebben geen eigen toilet en badkamer. Ik kies de beste uit 3 , maar ben er niet echt tevreden mee. Dus zeggen we dat we één nacht blijven.

Als we de spullen hebben weggezet, gaan we eerst in het restaurant dat uitkijkt over de rivier wat drinken en eten. We nemen beiden Padthai. Valt een beetje tegen, die hebben we geregeld veel en veel verser en lekkerder gehad.

Daarna maken we een wandeling door de stad, langs vele winkels en enkele 'wats' . Al met al een best aardige stad. Het is gloeiend heet vandaag, zodat we tussen de bedrijven door enkele keren wat te drinken nemen.

Het eerste Watcomplex heeft een grote witte pagode. In de wijk om die tempel, zien we vele winkels, die allerlei spullen verkopen voor tempels, zoals geschenken voor monniken, bloemenkransen e.d. We komen langs een uitgestrekt tempelcomplex, met restanten van oude stupa's en nieuwe 'bods'.Dan gaan we terug naar Rabieng Rim Nam. We zien daar vanuit het restaurant diverse vogels op de oever en twee grote varanen. Die zijn zo groot, dat we even aan een krokodil dachten.

Na douchen en stroomuitval van een half uur, gaan we in het restarant eten. Naast de reclameborden voor de dure jungletrecks hangen er massa's zeer oude ingelijste platenhoezen aan de wanden. En ook een afdruk van een schilderij van Caspar David Friedrich (1774 - 1840): 'Traveller looking over the sea of fog.' uit 1818.

Vrijdag 27 maart 2009.Phetchaburi

Ik heb vannacht erg slecht geslapen: veel lawaai buiten, bloedje heet en muggen. We blijven hier nog een dag maar niet in dit hotel. Om negen uur pakken we in en gaan in een Sawngthaew naar Sun Hotel, dat volgens de Lonely Planet ruime kamers met airco en mooie badkamers heeft. Kost wel wat meer maar daar hebben we inderdaad een prachtkamer voor met uitzicht op de berg Khao Wang, waarop een paleis is gebouwd (nu een museum) en een aantal tempels.. Met een kabelbaantje kun je er omhoog gelukkig want in deze hitte is klimmen niet te doen. Toch is er boven ook nog heel wat te lopen en te klimmen. Enkele tempels liggen wat verwijderd van het paleisterrein, dat nu een nationaal historisch park is, waar groepen apen rondlopen. We hebben regelmatig prachtige uitzichten over de stad, tot aan de zee aan toe. Maar het is weer erg heet vandaag en nadat we weer beneden zijn aangekomen en wat hebben rondgeneusd bij de souvenierstalletjes lopen we naar ons hotel aan de overkant van de straat terug, nemen een verlate lunch en gaan douchen en uitrusten in de koele kamer op de derde verdieping. Ik ben maar wat blij dat we van hotel zijn gewisseld!! Ik haal een paar uur slaap in terwijl Nart tv kijkt: een voetbalwedstrijd tussen Juventus tegen Chelsey. Morgen gaan we door naar Bangkok en dan hopelijk zonder oponthoud terug naar huis.

Nog meer Ko Tao....door naar Hua Hin.

Zaterdag 21 maart 2009 Ko Tao, vandaag is onze (schoon)broer Theo jarig. Vanuit Thailand: PROFICIAT!!!!! Guus was gisteren jarig: alsnog VAN HARTE!!!

We zijn vanochtend met de pick-up mee naar Mae Haad, het centrum, gereden. Het eerste stuk daarheen was weer net alsof we in een achtbaan zaten. We moesten nog wat geld pinnen (om alles af te rekenen als we hier vertrekkenen) en internetten. Om 11 uur waren we weer terug. De rest van de dag hebben we gesnorkeld en tussen door nog wat gelezen, gepuzzeld of alleen maar lekker gelegen. Ook........

Zondag 22 maart 2009 Ko Tao.(Uncle Phil's birthday in New Zealand: HAPPY BIRTHDAY) is op die manier verlopen. Het water was glashelder; we zagen o.a. een grote Stingray. Nart heeft een vissengids gekocht en nu hij niet kan fotograferen zoekt hij elke vis die we zien op in dat boekje en beschrijft die in zijn verslag. Morgen willen we iets actievers doen: we gaan met een kano naar de overkant van de baai; daar schijnen wat andere soorten vis te zitten.

Maandag 23 maart 200. Ko Tao

O wat gaan de dagen nu snel. Vanmorgen zijn we met de kano naar de overkant van onze baai gepeddeld. We hebben de boot op een piepklein stukje strand getrokken en zijn daar gaan snorkelen. Het wordt wat eentonig maar ook daar was het prachtig!

Heel veel vissen van allerlei soorten en maten en schitterende koralen. In de loop van de ochtend werd het er steeds drukker; allerlei duikscholen en kleine bootjes kwamen er aan een boei liggen en tientallen snorkelaars en duikers waren er aan het ronddobberen. 's Middags na de lunch zijn we weer 'bij ons voor de deur' gaan snorkelen. Lekker rustig en heel ontspannen. Morgen is het alweer de laatste dag hier. We hebben de boot/bustickets voor het vervolg van de reis al besproken.

Dinsdag 24 maart 2009. Om Ko Tao heen.

Om negen uur wordt de motor van de longtailboot gestart en varen we met nog 4 andere gasten, twee kinderen van de baas die vakantie hebben en de kapitein de baai uit. We gaan om het eiland heen varen en aanleggen op goede snorkelplekken. En inderdaad op alle plaatsen is het uitstekend: helder water, mooie koralen en schitterende vissen. Het meest spectaculair is....Shark Bay! Joekels van haaien zwemmen er rond, we zien de Black Tip Shark, de grootste, bijna 2 meter komt langzaam onder ons doorgeschoven. Het is wel even slikken. Maar ze schijnen niet agressief te zijn en iedereen die in het water ligt heeft alle ledematen nog. Tegen vieren zijn we weer terug, moe en zeer enthousiast over alles wat we hebben gezien. Dit was de laatste dag hier en een mooiere afsluiting van ons verblijf konden we niet wensen!!!!

Woensdag 25 maart..... Vandaag afscheid van Ko Tao en om tien uur met de boot naar het vaste land van Thailand, Chumporn. Daar in een bus en na een uur of vier rijden zijn we in Hua Hin aangekomen waar we overnachten. Morgen gaan we door naar Pratchanburi waar we 1 dag blijven om nog wat mooie dingen te bekijken en te wennen aan het idee om terug naar Nederland te gaan. Zondagmiddag komen we op Schiphol aan als alle goed verloopt.

Op Ko Tao, een paradijs-eiland!!!

Woensdag 18 maart 2009. Van Phuket naar Surat Thani.

Om tien uur precies vertrekt de bus vanaf het station van Phuket naar Surat Thani. Het grootste deel van de reis gaat door karstgebied met die typische steile bergen. We zien weer wat meer tempels en geen moskeeen meer. Om kwart over twaalf maken we net voor Bang Rang een lunchstop van een kwartier. Iets van half drie rijden we dan het centrum van Surat binnen nadat we eerst nog bij het treinstation en een ander busstation gestopt zijn. We lopen naar een winkelstraat Th. Nameuang, en gaan het eerste het beste hotel in dat we daar zien: Surath Hotel. Daar zitten 3 meiden aan de receptie, die geen Engels kennen. We krijgen echter de gewenste ruime kamer met airco, eigen badkamer en TV. Vrijwel direct daarna lopen we naar de aanlegplaats van de boten en zoeken naar die naar Ko Tao. Dat blijken de vrachtboten te zijn, die weliswaar ook passagiers meenemen, maar alleen 's nachts om 23.00 uur uitvaren. We moeten naar een opstapplaats 50 km verderop om de expresboot van 08.00 uur te kunnen nemen. We lopen terug naar een reisbureau dat voor ons naast het bootticket ook vervoer naar de pier regelt, en ons morgen om half acht komt oppikken. Intussen is de lucht geheel betrokken en als we het cafeetje uitlopen waar we iets gedronken hebben, regent het. We lopen nog even de 'eetkramen-markt' over en gaan dan terug naar het hotel. Op een paar tempels na is er verder niet veel te zien hier. De stad is niet ingesteld op toeristen en er wordt maar weinig Engels gesproken.'s Avonds gaan we op de markt wat te eten pakken: heerlijke Pad Thai met vis.

Donderdag 19 maart 2009 Op Ko Toa (het aftellen begint; nog 10 dagen..)

Om kwart voor acht komt een luxe busje ons ophalen en brengt ons naar een verzamelplaats van bootpassagiers voor de drie eilanden: Ko Tao, Ko Samui en Ko Phangan. Wij worden als schildpad gestickerd (Tao betekent schildpad) en na nog een 20 minuten wachten gaat het een grote bus in naar Don Sak waar de vertrekplaats is van de boten. Om 08.00 uur vertrekken blijkt een ruim begrip te zijn. Alle passagiers gaan op dezelfde boot. Eerst gaat het naar Ko Samui, waar mensen worden gelost en geladen en dan door naar Ko Phangan waar we moeten overstappen in een andere boot. Tegen half drie zijn we dan op Schildpaddeneiland en we worden al gauw aangesproken door een man van Vieuw Rock Resort die ons mooie plaatjes laat zien en een leuk prijsje voor een bungalowtje belooft. Het resort ligt precies op de plek waar we naar toe wilden dus dat komt goed uit! We moeten nog even op een paar andere gasten wachten en dan gaat het achter in de open bak van een 4Wdrive naar de oostkant van het eiland. Dat is maar een paar kilometer alleen gaat het heuvel op heuvel af en soms wel heel erg steil! Maar dan komen we op een geweldige plek. Het resort bestaat uit een tiental bungalows die a.h.w. tegen de rotsen zijn aangeplakt. Ze staan op de kliffen op hoge palen en er zijn heel veeeeeel trappen. Er is geen strand, maar een groot terras met ligstoelen en via een trappetje kun je het water in om in deze baai (Hin Wong Bay) te zwemmen. Dit schijnt de allermooiste snorkelplaats van het eiland te zijn! We gaan ons eerst installeren: hier blijven we een aantal dagen. Er is alleen vanaf 18.00 uur stroom d.m.v. een generator, maar het ziet er allemaal helemaal te gek uit. Een gezellig restaurant met heel lekker eten, wat hebben we nog meer nodig??

Vrijdag 20 maart 2009 Op Ko Tao.(Vieuw Rock Resort, Hin Wong Bay)

Langzaam wakker worden, rustig ontbijtje, snorkelspullen pakken en dan de onderwaterwereld gaan bekijken. Ik was er helemaal stil van: adembenemend. Zoveel mooie gekleurde levende koralen, anemonen met veel visjes ertussen en ontzettend veel grote, kleine kleurige vissen, teveel om op te noemen. Behalve dat de koralen zeer verschillend en mooi zijn, zijn de rotsen waar ze tegen aan groeien prachtig mooi. Grote ronde rotsformaties, ondiep en wat dieper en dat alles in kristalhelder water: Geweldig! Wat we nog nooit hebben gezien: grote wolken van duizenden vissen bij elkaar. Als je het eerst ziet dan is het net alsof er een groot rotsblok beweegt, dichterbij blijken het allemaal vissen te zijn.We zijn aardig enthousiast. Er zijn in deze baai nog veel meer plekken dus voorlopig zijn we hier nog niet uitgekeken. Er is een ding waar we vreselijk van balen: onze onderwatercamera is nog steeds kapot. Waarschijnlijk zit er ergens een contactje niet goed. We kunnen dus van al dit moois geen foto's maken. Echt jammer! Het hotel hier is erg relaxed. De mensen die hier zijn komen voor rust en ontspanning en de mooie snorkellokatie en het zijn vooral jonge mensen. Het enige wat je hier hoort zijn de golven, tegen de avond wat krekels en af en toe een gekko. We genieten van alles om ons heen.

Krabi, Ko Phi Phi en Phuket.

Zaterdag 14 maart 2009. De 4 eilanden Long Tail-boottocht..

Na ontbijt beneden in het hotel worden we om acht uur door een sawngthaew opgehaald en naar Ao Nang (het strandgebeuren van Krabi) vervoerd. Daar wachten we met vele andere dagtrippers van de diverse touroperators en bootlui tot we kunnen inschepen. In een Long Tail-boot, een houten boot met vrij hoge boeg en een grote automotor met lange schroefas. We ziten in een club van 17 mensen van allerlei nationaliteiten. De motor maakt een pokkenherrie!

Ons eerste doel tussen al deze karsteilandjes is Tup Island. Onderweg passeren we een bijzondere rotspunt, die aan de onderkant is uitgehold.Het is hier zo'n beetje Halong Bay in Vietnam maar dan op wat kleinere schaal.

Om 10 uur komen we op Tup Island aan. Hier verbindt een zandbank drie eilandjes. Bij de waterstand van dit moment staat de verbinding met één eiland onder water. Vele boten leggen hier aan. Het water is er vrij troebel. Toch zien we her en der bij het snorkelen vissen. Bij Chicken Island gaan we opnieuw snorkelen. Een snorkelplaats die een stuk helderder water heeft door de rotsbodem. Daardoor is er ook veel meer te zien. Allerlei visjes zien we. Veel zijn een stuk kleiner dan we van die soorten gewend zijn in de Indische oceaan, de diverse koraalvlinders bijvoorbeeld.Verder gaat het naar Poda Island, waar we opnieuw tussen een lange rij boten moeten afmeren . Dan krijgen we daar eerst de lunch. Heerlijke rijst met een kipcurry en ananas na. We zwemmen er naderhand een tijdje, maar door de zandbodem is hier weinig te zien.

Niet zo heel erg ver weg van Oa Nang gaan we Pranang bezoeken met zijn (bijzondere) tempelgrot vol houten penissen. We proberen hier nog wat te snorkelen aan de andere kant van het strand , maar veel kunnen we daar niet zien, vanwege zand in het water.

Dan gaat het terug naar Oa Nang. Daar moeten we één uur wachten bij het kantoortje van 'Green Planet', alvorens we met nog wat mensen uit hotels uit Krabi town terug kunnen. We besluiten voor morgen de trip naar Koh Phi Phi te doen, met een speedboat, (met een andere toerorganisator!). Dus dat bespreken we 's avonds in ons hotel. Als we later aan de overkant zitten te eten barst er een donderbui los, maar die is na een half uurtje weer overgetrokken.

Zondag 15 maart 2009. Naar de Phi Phi Islands.

Om acht uur worden we opgepikt de sawngtheaw. Op weg naar Oa Nang buurten we honderduit over reizen,Thailand in het bijzonder, maar ook over Edinburgh en Aberdeen, met een viertal mensen uit Schotland. We rijden weer door dat aparte karstlandschap naar hetzelfde strand als vanwaar we gisteren vertrokken. Wij stappen nu in een speedboat met 42 andere mensen. Dan moeten we allemaal een (nat!) reddingsvest aan doen vanwege een politiecontrole! Om goed negen uur varen we dan echt weg.

Eerst gaat het in vliegende vaart langs de eilanden waar we gisteren waren, dan maken we de langere oversteek naar Bamboo Island. Daar gaan we van boord en kunnen gaan zwemmen/snorkelen of zonnebaden. We zetten de maskers op en vinden direct al meer vissen dan we gisteren de hele dag gezien hebben. Eerst nog juffertjes zoals overal en van die zilveren vissen met sikkelstaarten, die dikwijls in de branding zijn te vinden. Maar eenmaal iets verder weg van de zandvlakte, zien we aardig wat verschillende soorten en vormen koraal en vele mooie vissen als papegaaivissen, koraalvlinders, wimpelvissen, wat tandbaarzen en een koffervis. Een prachtige plek.Er staat wel aardig wat stroming.Nart komt in een wolk kleine kwalletjes terecht en zit onder de rode bultjes als hij het water uitkomt. Daarna gaan we dan door naar de Viking Cave, waar vogelnestjes (voor de soep) gewonnen worden.De grot kunnen wij echter alleen maar even van buiten zien, we varen direct weer door naar een op een smalle doorgang na geheel door hoge rotsen omsloten baai: de lagune van Phi Phi Ley Bay. Daar gaan we in diep water snorkelen. Op zich is er veel te zien, maar het zit wel een beetje diep, zodat foto's maken lastig is.

Om goed half een varen we dan door naar Ko Phi Phi Don voor de lunch bij een restaurant. Na een korte wandeling langs wat souvenierkraampjes pikt de boot ons weer op.Op weg naar Oa Nang gaan we nog bij Ko Phi Phi Don het water in. Veruit de mooiste snorkelplek van vandaag. Prachtige koraalformaties, veel vissen en prima zicht. De onderwatercamera hapert helaas en we kunnen hier dus geen foto's maken. Is er misschien water (of zand) ingekomen? Tegen drieen gaat we terug, de zee is wat wilder geworden.Er staat al een sawngtheaw klaar om ons naar Krabi terug te brengen.

Tegen 6 uur gaan we dan op zoek naar wat te drinken.We komen bij de Emigration Office langs: op het raam van het gesloten kantoor hangt een papier: boete voor 1 of twee dagen te laat vertrekken is goedkoper dan een verlenging van het visum. (500B p.d. in plaats van 1900B voor de verlenging.) We lopen over de nightmarket met veel bloemen (met name orchideeën) etenswaar en allerlei frutselwerk, potten en pannen, aardewerk, textiel en een soort kermis met allerlei spelletjes als ring werpen, darts op balonnen gooien e.d.

We gaan weer bij 'Hello' iets verder als het hotel Chang Cha Lay eten. Het is nu maar een tamme zaak. Niet veel volk binnen en suf personeel.

Gelukkig kunnen we morgen eens goed uitslapen want onze minivan naar Phuket komt ons om 11.00 uur ophalen.

Maandag 16 maart 2009 Naar Phuket.

Pas om 10 over half 12 vertrekken we van af een verzamelpunt van minivans. Ons busje zit propvol, vooral met bagage. Er zijn nog steeds mensen die rondreizen met vliegtuigkoffers en daar is de bagageruimte van een minivan niet zo op berekend.Onderweg is er veel gedoe! Na een kwartier rijden worden we aangehouden door een politie-auto. De chauffeur krijgt een bekeuring voor door rood licht rijden. Die baalt daar stevig van en het gas gaat erop! Een Zweeds echtpaar met kind vindt dat de chauffeur onverantwoord hard rijdt. De man probeert de chauffeur te bewegen rustiger te rijden maar die trekt zich daar niks van aan. De Zweed wordt dan nijdig en zegt de chauffeur te stoppen bij de eerste de beste bezinestation: zij gaan wel met een taxi verder. Na veel gedoe en gebel komt het tweede busje van dezelfde company,dat ook onderweg naar Phuket is, rechtsomkeert.Er worden passagiers ( en bagage) uitgewisseld en we gaan weer door. De collega heeft de chauffeur wat gekalmeerd. Nart en ik zijn de enigen die nog in de oorspronkelijke bus zitten en we leggen de medereizigers uit wat er aan de hand was. Pas tegen vieren zijn we dan in Phuket-town en rammelen ondertussen van de honger; van een lunchstop was geen sprake na al dan oponthoud. We nemen een hotel dat door een dame van het bus-kantoortje wordt aanbevolen en kunnen eindelijk onze bagage wegzetten en wat te eten gaan zoeken. Na een uurtje begint het te regenen, we zijn dan terug in ons hotel en gaan bekijken wat we morgen gaan doen hier.

Dinsdag 17 maart 2009 Phuket.

Nou eigenlijk hebben we vandaag niet veel gedaan. We zijn een busticket gaan kopen om morgen naar Surat Thani te gaan; vertrek 10.00 uur. Het is een uur of vier rijden. We blijven daar overnachten om dan de volgende ochtend om 08.00uur de ferryboot naar Ko Tao te nemen. Er gaat overdag maar een boot en we hebben geen zin om 's nachts met een soort vrachtboot te gaan. Het is 6 1/2 uur varen. We willen op Ko Tao een aantal dagen blijven, het moet er een echt snorkelparadijs zijn. Misschien duurt het even tot er weer nieuws van ons is want ik weet niet of we internet kunnen gebruiken.

Via Pulau Langkawi naar Thailand

Woensdag 11 maart 2009. Van Georgetown (Pulau Penang) naar Pantai Chenang (Pulau Langkawi) en ROB onze zwager is jarig vandaag: PROFICIAT!!!

We pakken de spullen in en gaan net na half acht met de taxi naar de ferry terminal voor de boot naar Pulau Langkawi. Daar moeten we tot acht uur wachten voor we kunnen inchecken bij een soort marktkraam. Wij krijgen een instapkaart, mensen die vandaag naar Pulau Payar gaan (om te snorkelen) krijgen een polsbandje.

Om half negen is alles en iedereen aan boord en gaan we met hoge vaart de haven uit. Onderweg is er niet veel te zien. Een van de bemanningsleden vertelt op conferance-wijze wat er allemaal mis kan gaan als men niet braaf op de stoel binnen blijft zitten. Er is niets te eten of te drinken te krijgen aan boord. We krijgen wat films te zien, waaronder een film over een Thaise kickboxer, die zich ontwikkelt tot een travestiet. De meeste passagiers gaan bij Pulau Payar van boord. Rondom het grote platform zit het vol vis, haast letterlijk als haringen in een ton!

Als we een half uur later aanmeren op Pulau Langkawi, zoeken we een weg naar buiten door een gigantisch winkelcentrum. Buiten het ferry gebouw staat een reusachtige zeearend op een sokkel. We pikken een taxi die ons naar Pantai Chenang brengt, 25 km verderop.

We kunnen voor twee nachten terecht bij Chenang Resthouse. We hebben een bungalow op het strand met pracht zicht over zee en eilandjes voor de kust. Eerst gaan we zwemmen ; het water is wat troebel en lauw in de baai hier. Dan lopen we een eind over het strand en langs de doorgaande weg terug. We informeren naar de veerboot naar Satun (Thailand), De tickets moeten we zelf bij dat veer kopen, als we vertrekken.

Tegen de avond zitten we op onze veranda te kijken naar het volleybalgebeuren. Na zonsondergang, eten we direct naast de deur. Het is een heerlijke avond!!

Donderdag 12 maart 2009. Strand en Aquarium.

We blijven lang slapen vandaag. Dit moet een echte luie dag worden. Om half tien gaan we ontbijten. We gaan zwemmen en later lopen we de noordelijke kant van het strand langs tot onder de landingsbaan van het vliegveld. Er liggen hier vele soorten schelpen. Om 12 uur zijn we weer bij het ons huisje terug, gaan nog eens zwemmen en huren twee strandstoelen met parasol voor vandaag. Om half twee .lopen we het dorp door en gaan bij een Indiaas restaurant eten. We lopen door naar het grote Aquarium aan de zuidkant van het dorp. We krijgen een heel mooie verzameling zoetwater- en zeevissen en andere zeedieren te zien. Naast o.a. de vele vissen die we zelf al eens in Aziatishe wateren hebben gezien, gaat onze belangstelling naar twee soorten 'dragonfishes' uit de wateren rond Kangaroo Island, South Australia! Grandioos mooie en vreemd gevormde zeepaardjes. Zoals gebruikelijk is bij passeren we de nodige souvenirstalletjes voor we bij de uitgang komen. Via het strand lopen we terug naar de strandstoelen. We dompelen nog enkele keren, terwijl de eerste volleyballer al weer op medespelers staat te wachten. We blijven wachten tot de zon onder is en gaan dan wat eten. We gaan naar Champor Champor, (aanbevolen door de Lonely Planet) , waar we vrij veel voor een kleine portie moeten betalen. Maar het smaakt wel heel goed. Dat ze Nart 7 keer komen vragen of hij nog meer bier wil, dat is op het belachelijke af. Op de weg terug vind ik eindelijk in een van de winkeltjes een nieuwe bikini!!

Vrijdag 13 maart 2009.Van Pulau Langkawi naar Krabi (Thailand).

Om half negen zijn we bij de ferry om kaartjes te kopen voor Satun in Thailand. Die zou om half 10 moeten vertrekken. We lopen door naar de wachtrij bij de emigration, waar we aan boord moeten. Ook daar moeten we lang wachten, omdat de boot vertraging heeft. Uiteindelijk na simpele douaneformaliteiten kunnen we de boot op. De boot gaat echter pas om 10.10 uur van wal.

In Satun wacht ons de volgende verrassing wat betreft grenspassages. Sinds zeer kort krijgt men in Thailand wanneer men per boot de grens vanuit Maleisië overgaat slechts een visum voor 14 dagen. We zouden dus het land uit moeten zijn op de 27e i.p.v. de 29e! We vragen nog wat we hier mee aanmoeten, maar krijgen slechts het formele antwoord dat we maar met een emigration office contact op moeten nemen.

We moeten overigens de klok een uur terug zetten zodat het tijdverschil met Nederland slechts 6 uur is.

We kopen bustickets naar Krabi met USdollars, zodat we met het wisselen van het restant Maleise geld alvast wat te verteren hebben hier. Zelfs munten worden gewisseld.

We gaan in het restaurant van het ferrykantoor eten. Een phat thai en een fried rice. Allebei heerlijk. Met een sawngthaew (open pickup met smalle bankjes) worden we naar het busstation van Satun gebracht.Om kwart over twaalf vertrekt de luxe aircon dubbeldekker. Onderweg zien we veel rubberplantages, soms wat oliepalmen. De reis duurt zo'n 5 uur, genoeg voor twee films: Eerst een James Bond en dan een Steven Segall. Vlak bij Krabi zien we geregeld mooie karstbergen in het overigens vlakke land. We komen om 5 uur in Krabi aan, nemen een taxi naar hotel Chan Cha Lay in het cenrum. Daar hebben ze nog één kamer. Alleen een met fan en shared bathroom voor 250 B p.n.! Een heel nette kamer. We zetten de spullen weg en gaan de stad in om te pinnen en wat te drinken en te eten te zoeken. Al met al lijkt ons Krabi een alleraardigste stad met allerlei aardige winkeltjes, We zien twee aparte karstbergen aan de overkant van de rivier. Het wemelt hier van de restaurantjes, barretjes en reisbureautjes.

We maakten een rondje door het centrum en gaan uiteindelijk in een restaurant vlak bij het hotel eten. Het eten is prima en het vrolijke gekakel van de dame die hier bedient en mensen probeert binnen te praten eveneens.

Intussen passen we onze plannen voor de komende dagen aan. In de bus bedachten we naar Ko Lanta te gaan morgen, maar we besluiten voor morgen en overmorgen vanuit hier boot- en snorkeltochten te doen. Dan vermijden we de een aantal overtochten en de dure accomodaties op de eilanden. In het hotel bestellen we dus een tocht met een longtailboot langs 4 eilanden met snorkelgelegenheid! 350B p.p.(ong 7 euro, inclusief eten en drinken). Acht uur klaarstaan en half vijf terug.

Naar het eiland Penang.

Zaterdag 7 maart 2009. Tanah Rata - Penang.

Met een extra zak met natte kleren en schoenen van gisteren gaan we om negen uur naar het busstation. Het is een nogal gammele bus die amper tegen de helling op te krijgen is. Twee keer maken we een korte stop en tegen half drie stappen we uit bij de ferry van Butterworth die ons in een kwartier naar de overkant brengt. We lopen naar Chinatown (het is hier weer aanzienlijk heter dan in de Cameron Highlands) waar we een hostel hebben uitgezocht. Helaas is deze vol. Ook de overbuurman heeft geen plek. Dan daarnaast? Beneden een internetcafé en de kamer is goedkoop maar wel wat krap maar we hebben geen zin om nog verder te zoeken. We zeulen onze bagage de hoge trap op en installeren ons. Oei, geen wasbak, de toilet trekt niet door, de airco koelt amper en in de straat erachter een luidspreker van de moskee (zoals we later horen) We doen het er maar mee. Ik breng meteen 5 kilo wasgoed naar de laundry drie deuren verder en we gaan wat drinken. Onderweg is ook een bandje van een van mijn sandalen bezweken en Nart had al eerder een broek weggedaan dus gaan we eerst naar een winkelcentrum om die te vervangen. Binnen 10 minuten hebben we allebei gevonden wat we nodig hebben.

We gaan terug via de Lebuh Cintra en gaan bij een groot en druk bezocht Chinees restaurant eten: Tai Tong. Een van de vele serveersters neemt ons onder de hoede en zo krijgen we in no-time een heerlijke maaltijd: een nyonya visschotel,een steamed fish met speciale saus van het huis, rijst en broccoli erbij, nog een pils en we kunnen genieten. Aanhoudend komt personeel met stoomkarretjes met dim sums, ba pao's e.d. voorbij. Het ziet er allemaal heel lekker uit. We nemen als dessert lichees met blokjes thung kwee pudding, èn elk een half bladerdeeg-pudding gebakje.Smullen!!

Ik ga internetten in de lobby van ons hotel, Later op de avond krijg ik hoofdpijn krijgt, wordt misselijk en moet diverse keren overgeven. Was er toch iets mis met het eten? Of is het een optelsom van de vermoeiende dag gisteren, een aantal dagen vroeg opstaan, een lange busrit en een wandeling met bagage door een gloeiend hete stad?

Zondag 8 maart 2009. Georgetown, dagje 'rust' inTourist Hotel.

De dag begint hier zeer vroeg op de ochtend met de wake-up call van het zeer luide en langdurige ochtendgebed van de muezzin in een nabije moskee. Ik heb nog steeds hoofdpijn en ben nog hondsberoerd. Nart gaat wat boodschappen doen en wat eten terwijl ik de rest van de dag halfbewusteloos doorbreng .Nart gaat de was ophalen. Zelfs de zeer smerige broeken van de jungle-track eergisteren zien er weer 'spotless' uit. Deze mensen verstaan hun vak!

Maandag 9 maart 2009. Georgetown, Oriental Hotel.

Gelukkig gaat het vandaag een stukje beter.Nart gaat 's morgen om half negen op zoek naar een beter hotel voor de komende 2 nachten. Hij vindt dat een stukje verderop: Hotel Oriental. Een grote kamer op de 8ste verdieping met werkelijk schitterend zicht op de stad, de zeestraat en de lange brug naar Butterworth.

Dan pikt hij de eerste helft van onze bagage op en brengt die er heen. Op de stoep van het Oriental Hotel wordt hij aangesproken door een jongeman die hem met de brommer achterna is gereden. Hij legt hem uit dat hij zo dadelijk de rest van de bagage op komt halen en zijn vrouw uiteraard. Want die is daar nog. Of hij dat wel zeker weet??? Natuurlijk! Niet echt overtuigd draait hij tenslotte weer om. Was misschien bang dat hij niet genegen was de sleutel en de afstandsbediening van de airco terug te geven.(?)

Na de spullen weggezet te hebben, gaat Nart wat ontbijten bij een Indiaas restaurant iets verderop en koopthij bij een soort 24 uurs winkel brood, jam en vruchtensap voor mij. Ik ben mijn hoofdpijn inmiddels kwijt maar nog slapjes. De roomservice komt op verzoek heet water brengen, zodat we slappe thee kunnen zetten. Ik krijg wat eten naar binnen en knap met het uur gelukkig op! Tegen de avond maken we een kort wandelingetje en gaan wat eten bij een Indiaas eethuis, lekker Murtabak en veel thee. Ik voel me weer helemaal de oude! Morgen eindelijk dan deze stad en de rest van het eiland verkennen.

Dinsdag 10 maart 2009. Historische wandeling door Georgetown en Buddha-tempelbezoek.

Om negen uur zijn we startklaar voor het eerste punt van ons programma: de historische wandeling. Via het Eastern & Oriental Hotel,(stropdas en dichte schoenen verplicht!) dat we gisteravond al even hadden bekeken gaat het langs prachtige oude gebouwen vooral uit de tijd dat de Engelsen hier de baas waren. De St.George's Church is de oudste Anglicaanse kerk in ZO-Azië, gebouwd in 1818 door dwangarbeiders. Ook de City-Hall is een schitterend gebouw met een prachtige ingang. Er tegenover ligt een groot veld en daaraansluitend het Cornwallis Ford. Hier stapte in 1786 de Engelsman Captain Francis Light aan wal en liet hier een (in eerste instantie houten) ford bouwen. In 1810 werd dit vervangen door een van steen. De buitenste muren staan er nog, binnenin is een park. Er zijn nog gevangeniscellen te zien, een kruid-opslaggebouwtje en een groot kanon (Seri Rambai), van Nederlandse oorsprong. Heel veel gebouwen en straten in Georgetown herinneren aan Captain Light. Er zijn een aantal kleine ruimtes waar de geschiedenis van Georgetown wordt uitgelegd. Naast het ford is de Victoria Memorial Clock Tower, geschonken door de plaatselijke Chinese miljonair om Queen Victoria te eren met haar 60 jarig regeringsjubileum in 1897.

Punt 2 van ons programma: we kopen boottickets bij de ferry want we willen morgen per boot naar het eiland Langkawi, een tropisch paradijs zo'n 70 km. verder naar het noorden.Van daar kunnen we makkelijk naar Satun in Thailand door en vermijden zo ook de grens van de zuidelijkste provincie waar toch regelmatig ongeregeldheden worden gemeld.

Bij de ferry pakken we dan bus 204 naar Air Itam en stappen na 3 kwartier uit bij de grootste Buddhistische 'Kek Lok Si' Temple van Maleisië, gelegen op een heuveltop. In 1890 is er begonnen met de bouw en het compleks wordt nog steeds uitgebreid. We moeten de ingang zoeken tussen massa's souvenier en eetstalletjes door en we klimmen geleidelijk aan steeds hoger. We komen langs een schildpaddenvijver, barstensvol met verschillende soorten en maten schildpadden die op elkaar klauteren om voedsel te bemachtigen. Ban Po Tar wordt ook de 10.000 Buddha's pagode genoemd en we zien al gauw waarom. De wanden zijn bedekt met duizenden tegeltjes met afbeeldingen, op elke verdieping weer andere. We klimmen de 192 treden naar de hoogste verdieping en genieten van het uitzicht over het hele eiland. We zien dat er veel nieuwe gebouwen nog in aanbouw zijn o.a op het hoogste niveau: het onderkomen voor de 36,5 meter hoge Kuan Yin, (godin van barmhartigheid) helemaal uit brons gegoten, en omringd door 16 pilaren met een puntdak erboven. Alles staat al jaren in de steigers, maar het is een indrukwekkend bouwwerk. We gaan er met een berglift naar toe.

Nadat we beneden een lekker frisse kokosnoot hebben leegedronken nemen we de bus terug. Die stroomt halverwege helemaal vol met schooljeugd. De bus komt door onze straat dus dat is handig; we zijn in een wip weer terug.

Cameron Highlands.

Donderdag 5 maart 2009. Kuala Lumpur - Tanah Rata (Cameron Highlands).

(Natuurlijk is het ondertussen al maart geworden; ik wil er nog niet aan dat dit de maand is dat we weer naar Nederland terug gaan blijkbaar).

Konden we gisteravond slechts voetje voor voetje door 'onze' straat kuieren, vanochtend rijden er weer wat auto's door. Onvoorstelbaar dat die hele santenkraam elke middags wordt opgebouwd en 's avonds laat weer wordt ingepakt, dag in dag uit. Op het busstation zoeken we wat te eten en te drinken en gaan alvast bij de trap naar perron 23 zitten. Daar komt straks de bus. Een moderne bus met heel veel zitruimte. We moeten nog wel tot half tien wachten voor we vertrekken. Het gaat op een zeer vreemde wijze de stad uit. Eerst een eind in de richting van Singapore/Johore Baru en dan weer noordwaarts over een brede tolweg. Na anderhalf uur doen we aan een zijweg een groot restaurant aan. Het is goed om even wat te drinken en de benen te strekken. Een aantal langstaartmakaken op een container scharrelen hun kostje bij elkaar. In de bomen daarachter zitten er nog veel meer. Als we de tolweg verlaten gaat het duidelijk bergop. De weg wordt nu steeds smaller, zodat de bus in korte scherpe bochten (die zijn er heel veel) ver over de andere weghelft heen gaat. Er wordt dan ook af en toe eens geclaksoneerd om tegenliggers te waarschuwen. Het regent een tijdlang fiks. We zien her en der grote watervallen. Het is gelukkig weer droog als we het gebied van de Cameron Highlands in rijden. We passeren Ringlet en bereiken dan om twee uur Tanah Rata, het doel van vandaag.

Mannen van diverse hotels proberen gasten op te pikken. Wij kunnen met iemand van Cameronian Inn mee.

De Cameronian Inn ziet er aardig uit met diverse gebouwen in een redelijke tuin. Het heeft een bar-restaurant annex terras. Het is hier heerlijk koel!

We zetten de spullen weg, bestellen dan voor morgen een dagtocht door de omgeving Er staan o.a. bloeiende raflesia's op het programma! We eten wat op het terras en gaan terug naar de kamer voor een lange middagdut. We bekijken het dorp vervolgens. Zo te zien draait hier alles om aardbeien! Sleutelhangers, ballonnen, kussentjes, T-shirts, tassen, paraplui's etc. zijn van aardbeien voorzien. Maar de echte zien we niet, het zal wel niet het seizoen zijn.

Bij het bussattion kopen we vast voor overmorgen twee tickets voor de reis naar Penang. We drinken wat op een terras aan de Jalan Besar en gaan iets verderop Indiaas eten: Tandoori kip en vis met naanbrood sausjes en rijst. Het smaakt prima. En we nemen aardbeien-pancakes toe. Inmiddels is de dagelijkse plensbui begonnen en we wachten tot het wat minder wordt voordat we teruglopen naar ons hotel.

Vrijdag 6 maart 2009. Tour en jungletocht Camerong Highlands.BOH theeplantage - Desa Orang Asli (blaaspijp en Bunga Reflesia) - aardbeien - Vlindertuin.

Net voor negenen worden we door Cumar in een minibus opgehaald voor ons Golden Highlands Adventure. Hij zorgt vandaag voor een dagtocht hier in de omgeving. Al gauw hebben we gezellige buurt met de rest, vier Nederlanders uit Noordwijk en 2 Duitsers.

Hij brengt ons allereerst naar de theeplantages van de BOH compagny in de heuvels boven Brinchang.Na de afslag bij Brinchang gaat het over een zeer smal weggetje steil bergop. Uiteindelijk krijgen we de theevelden te zien. Deze zien er heel anders uit als bijvoorbeeld op Java, omdat de theebladeren niet met de hand maar machinaal geplukt worden. Voor we de fabriek bij plantage bereikt hebben krijgen we van Cumar alvast het een en ander te horen over de thee, de pluk en welke zorg de planten moeten hebben. Theeplanten zijn feitelijk bomen, maar om het plukken simpel te houden worden de planten alle 3 jaren een flink stuk teruggesnoeid. Daardoor worden weer veel nieuwe jonge scheuten gemaakt. Die leveren namelijk de beste thee op.

We krijgen dan in de fabriek een rondleiding door een meisje dat ons de stappen van theefabricage laat zien en toelicht. Na een eerste droging, worden bladeren tussen twee schijven rondgedraaid om ze te kneuzen, maar ook om grof blad van fijn blad te kunnen scheiden. Na die scheiding gaat het via transportbandjes naar een plek waar ze drie kwartier moeten fermenteren, Dan wordt de thee compleet gedroogd om vervolgens in Kuala Lumpur verpakt te worden. Uiterard drinken we ook de potje thee.

Vervolgens rijden we naar een Orang Asli (=oorspronkelijke bewoners van deze streek) dorpje gebracht. Daar krijgen we een demo van het schieten met blaaspijpen. Daar jaagt men hier mee op voornamelijk wilde varkens, maar ook op herten. De pijltjes zijn bewerkt met mengsels van allerlei zware natuurlijke giffen, zoals van slangen, schorpioenen, padden etc. We krijgen eerst te zien hoe daarmee te schieten en dan mogen wij het ook proberen. Uiteraard mogen wij ook blaaspijpen en pijlen kopen. Niet zo'n lange uiteraard (die zouden we niet mee kunnen nemen) maar kleinere exemplaren van zo'n 60 cm lengte. Een aardige souvenier.

Dan gaan we aan de 4 uur durende wandeling naar de Bunga Reflesia beginnen. Cumar heeft nog enige paren laarzen te leen, maat 10. Nart wil die wel, de rest heeft te kleine voeten of denkt dat het wel los zal lopen. Mooi niet dus. Al gauw zitten broeken en schoenen onder een flinke laag modder. Er loopt trouwens nog iemand als gids uit het dorp mee, de echte expert dus. Aanvankelijk gaat het over een vrij breed pad dat ook door jeeps gebruikt wordt en later over een smal paadje door de jungle. We zien onder andere veel bamboe, wilde bananen en hoge bomen met fel gele bloesem op de stam. We passeren een wiebelende bamboebrug en twee riviertjes. Dat is goed te doen omdat iedereen van een stevige wandelstok voorzien is. Geregeld moeten we over omgevallen bomen klauteren. Al met al een stevige tippel.

Tenslotte moeten we nog een zeer steile blubberhelling op klimmen. Eerst zien we raflesia knollen, net een grote rode kool en enkele wortelstokken en een eind verderop de helling dan de bloem zelf: de Rafflesia, genoemd naar Standfort Raffles, de beroemde Engelsman, die als eerste buitenlander de bloem ontdekte. Een donkerrode met een doorsnee van ca 1 meter! Een prachtig gezicht. Iedereen maakt foto's natuurlijk met gevaar om van de helling te glibberen.

Dan lopen we weer over hetzelfde pad weer terug. Even kijken we bij een aardige waterval, waar 3 mannen even in het koude water gaan zwemmen. Dan gaat het door terug naar dorp en de auto. Onderweg krijgen we vers bamoewater te drinken. De man uit het dorp kapt met zijn kapmes enige bamboestammen open, waar heerlijk koel water in zit. We zijn bijna bij de auto als het begint te regenen. Iedereen ziet eruit om op te schieten maar het was een prachtwandeling met een heel bijzondere 'vondst'.

Op de weg terug naar Tanah Rata gaan we bij Brinchang even aan bij een aardbeikweker (ze worden in de lucht op spaghnummos in lange plastik rollen gekweekt, onder plastic om de scherpe zon te temperen) voor een stuk cake met aardbeien, of ijs of .....

Aan de andere kant van de straat bezoeken we voor RM5 p.p. nog even een insecten- en reptielenzaak. Naast allerlei grote kevers en vlinders zien we vele slangen, hagedissen, schildpadden, kikkers en padden. Alles bij elkaar een heel interessante verzameling.

Vervolgens worden we bij de hotels afgezet en nemen we weer afscheid van Cumar. Al met al een heel bijzondere dag en een prachtwandeling.

Na douchen eten we hier in het restaurant een tomatensoep en een simpele nasi goreng. We hebben nu geen zin en puf meer om nog iets in het dorp op te gaan zoeken. Morgen weer vroeg op voor de reis naar het eiland Penang aan de westkust. Liever wilden we naar de oostkust maar daar is het nu echt regentijd en het water is dan te troebel om er fijn te kunnen snorkelen.Of het daar wel kan moeten we afwachten want ook daar is er dagelijks een regenbui.