Woensdag 25 februari 2009

Even tijd om op de luchthaven van Adelaide het verslag bij te werken en nog wat laatste foto's te versturen.We gaan zo aan het volgende avontuur beginnen.!!!

Dinsdag24 februari 2009. Aldinga Beach - Port Noarlunga - Hallet Cove - Brighton.

We willen net weg rijden als ik bij het bovenste scharnier van het autoportier een grote dikke spin zie zitten. Australische spinnen (zelfs kleine) kunnen link zijn. Nart mag het natuurlijk 'even' oplossen. Met een stok haalt hij hem weg en ik kijk nog even of er niet meer verstekelingen zijn.

We zien even later in Aldinga Village weer tientallen Little corella's van vrij nabij, goed te fotograferen.

We rijden zoveel mogelijk langs de kust af. Een interessante kust. In Port Noarlunga is een prachtig uitzicht over stad, kust en een grote meanderende rivier (Onkaparinga River). Dan rijden we naar de jetty, waar we schoolklassen kinderen in wetsuit in het water zien liggen. Op het eind van de jetty ligt een vrij lang rif. Ze hebben niet voor niets een wetsuit aan, want de temperatuur is koel met de frisse wind, ondanks dat de zon volop schijnt. We rijden nog een stuk langs de kust door en sturen vanuit Christies Beach (voor $31,30) 5 kg boeken en folders per zeepost naar huis terug. Dat hoeven we dus niet meer mee te sjouwen. We zoeken dan Haller Cove Conservation Park op. Dat duurt even, omdat de bordjes daarheen weer eens niet overal zijn neergezet.

Maar dan vinden we de parkeerplaats bij 'gate 3' en een restaurantje. Wij eten daar onze lunch alvorens de wandeling te gaan doen. (No.4 uit '40 Great South Australian Short Walks', een klein boekje dat we onderweg ergens hebben meegekregen, maar nog niet hadden gebruikt.)

Het is een soort leerpad over de geologie van dit stukje kust. . We krijgen uitleg over de diverse lagen gesteentes, die hier zijn afgezet.De leeftijden daarvan etc etc.

Verder worden natuurlijk ook dieren die hier leven in het spotlicht gezet. Wij krijgen daar alleen maar de Singing honeyeater en (later) de Nankeen kestrel te zien.

Het eerste deel van de wandeling gaat langs de kust af. O.a. langs het oudste gesteente af dat hier te vinden is. Chocoladebruin en al 600.000.000 jaar oud! Verderop zwarte schis.

Het gaat rechtsaf de helling op naar het Amphitheatre Rim een vrij hoge zwaar geërodeerde rotswand, die inderdaad voor de muur van een amphitheater zou kunnen doorgaan. De meest aparte formatie is echter de Sugarloaf. Het ziet er uit als een zandtaartje dat op zijn kop ligt. Als toefje zit op de top een jonge Nankeen kestrel. Dit zandtaartje is door erosie in de laatste duizenden jaren gevormd, geologisch gezien natuurlijk nog een jonkie. Aan zijn voet liggen donkere stenen en blokken, die hier door ijsbergen heen zijn vervoerd. Het ijs smolt en stenen werden zo hier gedumpt. Om 13.50 stappen we weer op en rijden naar de camping direct aan het strand in Brighton. Voor $30 staan we vooraan tegen de zee! Een prachtige plek om wat te snorkelen! Het is een vrij ondiepe baai en er is niet zo veel te zien. Nart maakt toch wat foto's met de onderwatercamera.(Van wat planten en drie trekkervisjes)

Tegen 6 uur lopen we naar de pier bij het centrum om 'fish & chips' te gaan eten. Dat smaakt goed, we eten het op een bankje aan het water op. Ook hier krijgen kinderen les in surfen.We zijn net voordat de zon helemaal onder is weer terug bij onze Backpacker en maken de laatste foto's hier.Dit wordt echt de laatste nacht in Australie.

's Avonds zien we in de mail dat de treinreis van Singapore naar Tampin voor ons gereserveerd is. Mary en Keith nemen een bordje met onze namen mee, zodat we ze niet kunnen mislopen! Een hotel in Darwin hebben we nog steeds niet: dat wordt slapen op het vliegveld dus. Hopelijk zijn er wat confortabele banken.