Zondag 8 februari 2009 Van Bendalong naar NP Mimosa Rocks.

We volgen voortdurend zoveel mogelijk de route langs de kust. Er zijn veel interessante plekken te bezoeken. We halen steeds het nodige informatie materiaal bij de INFO's of lezen in de Rough Guide Australia. We volgen via de autoradio de berichten over de gigantische bosbranden in Victoria waar al meer dan 100 slachtoffers zijn gevallen. Ook aan de zuidkust , waar wij langs willen, zijn branden. We zullen van dag tot dag moeten bekijken waar we langs kunnen.

We zien onderweg overal veel vogels, Nart is helemaal enthousiast als we weer een vogel zien die we nog niet eerder zagen. We stoppen aan diverse stranden en havens. Momenteel is te zee erg ruw dus snorkelen hier zit er niet in. Misschien verderop. We overnachten in een nationaal park, midden in de bush-bush. De weg er naar toe is ongeasfalteerd met veel kuilen en bochten maar we hebben een schitterend plekje vlak aan het strand. Een kleine grijze kangaroe scharrelt er rond en is absoluut niet schuw. Er vliegen veel Kookaburra's rond, die zich voortdurend laten horen. Als het donker is, is het ook echt helemaal donker. Met een zaklamp moeten we de toilet opzoeken. Met het gebulder van de zee vlak bij slapen we toch prima.

Maandag 9 februari 2009 Door naar Victoria (Mallacoota)

Het is vanochtend ineens een stuk frisser en de zon laat zich (nog) niet zien. Na Merumbula (waar ik eindelijk weer een internet vind) gaat het door naar Eden, waar we aan het witte strand onze lunch eten en een eindje wandelen. Net voorbij Eden ligt het Nationaal Park Ben Boyd's, dat we gaan bezoeken. Er staat een grote toren, gebouwd in 1840 als vuurtoren die lange tijd als uitkijk voor walvissen is gebruikt. Zo hoog konden de walvisvangers beter de walvissen zien die langs de kust trokken. In de winter zijn hier nog steeds grote aantallen walvissen te zien. De rotsen hebben een vreemd rode kleur en zijn apart geplooid en het bos op de kliffen bestaat uit veel kale bomen met alleen aan de top wat groen. We vervolgen onze weg over de Princes Highway die nu een eind het binnenland in gaat. We verlaten New South Wales en rijden Victoria in. Ter hoogte van Mallacoota slaan we af en zoeken daar een camping op nadat we boodschappen hebben gedaan. Er is een hele grote camping die eigenlijk gewoon aan openbare wegen langs het water ligt. We moeten even zoeken naar de receptie. Als we de camper aan de draad hebben gelegd gaan we eerst een eind langs het strand lopen, hoewel, het strand ligt pas een heel eind verderop, voor ons ligt een grote inham met zandbanken waarop veel vogels te zien zijn: meeuwen, pelikanen, zwarte zwanen, aalscholvers enz. Er zitten veel vissers langs de waterkant en er is een soort 'kantoortje' waar je een tocht door deze baai kunt boeken.Eindelijk komt de zon er toch door. Voor de komende dagen zijn temperaturen van rond de 20 graden voorspeld; wij vinden dat toch wat teleurstellend, maar als we dan even aan het Nederlandse weer denken, hebben we niks te klagen.

Dinsdag 10 februari 2009 Door Gippsland (Victoria)

Het eerste dat we vandaag doen is naar het infokantoor in Orbost gaan om te informeren hoe en of we naar Wilsons Promontery National Park kunnen. Helemaal niet dus!! Er is daar een grote bosbrand gaande en gisteren zijn alle bezoekers daar weggehaald. Gelukkig voor zover bekend daar geen slachtoffers. We krijgen aanwijzingen mee hoe we onze route richting Melbourne kunnen vervolgen. We bekijken de kaart en besluiten om door te gaan naar Phillip Island en zo rap mogelijk door deze streek te rijden waar nog steeds aan beide zijden van de Princes Highway bosbranden niet onder controle zijn. We kopen een krant, een speciale editie van de Herald Sun, en lezen de verslagen en zien de foto's en beseffen dat hier een vreselijke ramp heeft plaatsgevonden met meer dan 200 doden. Hele dorps-gemeenschappen zijn in vlammen opgegaan. Nog nooit heeft het vuur zo snel om zich heen gegrepen. Mensen die in auto's probeerden weg te komen hebben geen schijn van kans gehad. Er staan foto's in de krant van mensen, hele gezinnen die nog vermist worden. Doordat het nog steeds vrij hard waait zijn er, (horen we later op de radio), nog steeds nieuwe bedreigde gebieden en wegen die worden afgesloten. We zien tussen Morwell en Leongatha aan de B460 hele stukken bos waar de bomen er zwartgeblakerd bij staan. Hier heeft de weg ervoor gezorgd dat de brand niet is overgeslagen naar de andere kant van de weg. In de verte zien we rookwolken opstijgen en er zijn hele berghellingen compleet kaalgebrand.We rijden vandaag bijna 500 kilometer tot aan Inverloch aan de kust waar we tegen zevenen (net voordat de receptie van de camping daar sluit) aankomen. We zijn erg onder de indruk van alles wat er zich de afgelopen dagen in deze streek heeft afgespeeld.

Woensdag 11 februari 2009. Phillip Island: koala's en pinguins.

Vandaag gaan we weer leuke dingen doen. We rijden via een kustroute naar Phillip Island. Een lange brug verbindt Gippsland met Phillip Island. Het eiland, dat vlak onder Melbourne ligt, is vooral bekend vanwege het Grand Prix racecircuit. We gaan naar een wildpark waar we Koala's kunnen zien. En inderdaad er zitten er veel, soms zo dichtbij dat je ze kunt aanraken. Heel leuk en aandoenlijk. Ook wemelt het daar van de vogels dus de ochtend kan niet meer stuk.We zoeken vroeg een camping op want er moet weer eens gewassen worden. Cowes Campground ligt pal aan zee dus we hebben uitzicht op het strand. Het waait nog steeds flink dus de was is snel droog (andere voordelen ken ik eigenlijk niet). We koken al vroeg een potje want we gaan naar de 'Pinguin Parade'. Elke avond als de zon onder is komt er een hele pinguinkolonie van 'Little Pinguins' het strand op om hun nest op te zoeken nadat ze de hele dag op visvangst zijn geweest. Soms met duizenden tegelijk. We zitten om half 8 al op de eerste rij want dat willen we van dichtbij meemaken. Er zijn tribunes neergezet om mensen binnen de lijnen te houden en de pinguins 'ongestoord' hun gang te laten gaan. Er mag ook absoluut NIET gefotografeerd of gefilmd worden! Pas om negen uur is het donker en al die tijd zitten we koukleumend (er waait een frisse wind) naar het wel en wee van tientallen meeuwen te kijken. Sommige mensen hebben dikke winterjassen en zelfs slaapzakken meegenomen. Een van de rangers geeft een korte toelichting, er gaan lampen aan, en ja hoor dan komt eindelijk het eerste groepje het strand op gewaggeld recht op ons af. Tussen twee tribunes is een pad waarlangs de pinguins de duinen ingaan waar hun nesten zijn. Langs die paadjes zijn boardwalks zodat je ze een heel eind kunt volgen naar boven. Geleidelijk aan komen er steeds meer clubjes de golven uit. Een grappig gezicht; sommigen hebben zoveel gegeten dat ze met de buik over het zand slepen.Na een stuk of twintig houden we het voor gezien, kijken nog even bij de paden en gaan bibberend van het lange stilzitten de camper opzoeken, zetten de verwarming aan en rijden in 10 minuten terug naar de camping.Het was een erg leuke dag!