22 januari 2009. Taupo - Korakei Korako - Wai-O-Tapu - Lake Rewewhakaaitu.

We gaan om 9 uur de camping af en rijden het centrum van Taupo in voor een internetzaak. Ik ga de laatste dagen up-loaden, Nart loopt bij de i-site ertegenover binnen en zoekt wat folders op van de dingen die we willen gaan bezoeken hier in de buurt. We zijn in een thermisch/vulkanisch gebied en er is veel daarvan te zien hier. We rijden over weg nr.1 naar Orakei Korako en zijn thermische bronnen.

Tegen half twaalf bereiken we 'the hidden valley' van Korakei Korako. We worden met een bootje naar de andere kant van Lake Ohakuri gebracht, waar onze wandeling langs de vulkanische poelen kan beginnen. Hoge geisers vinden we er niet. De Diamant Geyser komt niet boven de halve meter uit, maar is nu rustig. Maar overal borrelt , blubbert of stoomt het de grond uit. De aarde is hier in beweging onder je voeten, een vreemde gewaarwording. Allerlei afzettingen zijn er gevormd in diverse (soms felle) kleuren. Poelen hebben eveneens allerlei kleuren. Het pad over de 'boardwalks' steigt en daalt geregeld Er is een diepe grot met een borrelende moddermassa. We bekijken alles uitvoerig en Nart maakt er veel foto's.

Om 1 uur verlaten we dan Orakei Korako, lunchen eerst in de camper en gaan dan tegen half twee door naar het volgende doel van vandaag: Wai-O-Tapu Thermal Wonderland. Als we de kaartjes kopen, horen we dat we morgen met deze kaartjes ook nog naar de Lady Knox Geyser kunnen gaan kijken. Die heeft haar show steevast om 10.15 uur elke dag.

Hier is alles op veel grotere schaal dan bij Korakei Korako. Veel grotere poelen, diepere gaten, meer kleuren in het water en de afzettingen. Verder zijn er mooie stukken door bos of struikgewas. Wat de folder al meldde, we zien 'Pied stilts' bij de grotere poelen. Zo'n vogel verwacht je hier niet. Uiteraard lopen we het hele circuit af.

Om goed vier uur drinken we eerst iets in de cafetaria van het park en rijden dan naar het enkele kilometers verderop gelegen Kerosine Creek. Die kreek is thermaal en dat lijkt ons wel wat. De naam van de weg erheen is niet Kerosine Creek Rd zoals de L.P. meldt, vandaar dat we even moeten zoeken. Dan vinden we inderdaad enige auto's aan een bosweg, een hete beek en wat verder het bos in enkele 'rockpools', waarin je zou kunnen badderen. Zou kunnen ware het niet dat het water hier wel heel erg warm is. Iemand weet te vertellen wel 48 graden Celsius! We proberen het even met de voeten. Dit lijkt ons niet gezond.

We rijden naar de DOC-camping aan Lake Rewewhakaaitu. Daar vinden we een mooi plekje onder twee grote bomen aan de waterkant. Nart gaat meteen met de camera op jacht naar de watervogels; die zijn er volop: reigers, pied stilts,meerkoeten en eenden, Er staan hier heel wat kampeerders, vooral gezinnen met kinderen en je mag hier 14 dagen blijven, voor maar (omgerekend) €2,50 per nacht.Het is een basic campground dus alleen een toilet en water. Wij blijven maar 1 nacht want morgen gaat het naar Rotorua.

23 januari 2009 (buurvrouw Maria: proficiat!!) Lady Knox Geyser - Waimangu Vulcanic Valley - Roturua.

We gaan vandaag eerst een tiental kilometers terug om naar de Lady Knox Geyser te gaan kijken bij het Wai-O-Tapu park. Tien minuten later dan in de folders staat, komt er iemand bij de spuitopening staan en vertelt zijn verhaal aan het publiek. Hij doet een blokje zeep in die opening om de oppervlaktespanning van het water te verlagen. Dan komt na enkele minuten de geiser op gang. Eerst een wolkje schuim uitspuwend, maar dan een fikse dikke straal van zo'n 5 meter hoogte.

Hierna rijden in een half uur naar de Waimangu Vulcanic Valley vlak bij Rerewhataaitu, waar we vannacht waren.

Ons derde vulkanische park hier in de buurt is toch weer anders. We lopen de standaard route van 1 1/2 a 2 uur. Deze kratermeren zijn in het algemeen veel groter dan die we eerder zagen. Ze liggen ook wat verder uit elkaar. Ook hier wordt steeds op de folder/annex entreebewijs aangegeven wat er te zien is, waar kleuren door veroorzaakt worden e.d. We hoeven nu niet zo veel te klimmen. Het pad gaat meestal omlaag èn we worden straks aan het eind bij het Lake Tarawera met een bus opgehaald. Service van de zaak.

De wandeling begint met een mooi panorama over het hele park en om ons heen laten cycaden zich massaal horen. We passeren de Southern Crater, een groot olijfgroen kratermeer dat diep onder ons ligt. De Echo Crater en de Frying Pan laten weer die roestbruine afzettingen zien. Het blubbert en borrelt overal. De wolken sulphurgas vliegen om je hoofd (en neus). We volgen een tijd lang een heet beekje dat vanuit de Frying Pan stroomt.

We zien nu een kleine geiser :ca 25 cm hoog. Tegen een uur bereiken we de Marble Terrace (wit) en het prachtig gekleurde Warbrick Terrace. Verderop worden groene, bruine en gelige kleuren in lange slierten langs elkaar getrokken.

Een kwartier later bereiken we Lake Rotomahana. Hier kun je ook nog een boottocht van drie kwartier maken, maar wij hebben genoeg gezien voor vandaag. We nemen de bus terug naar de ingang van dit park.

Na de picknick rijden we door naar Roturua. Opnieuw mooi landschap van korte groene heuvels.

Om drie uur vinden we een mooie camping: Roturua Thermal Holiday Park. Alles is zeer ruim opgezet . 'Thermal' slaat op de 'hot pools', die ze hier apart van het zwembad hebben. Die gaan we opzoeken. Ze zijn ommuurd en bestaan uit een aantal bakken met water van zo'n 37 graden. Heerlijk is het om daar een tijdje in te dobberen. We genieten van de rust en het prachtige weer. Morgen willen we door naar Tauranga aan de oostkust, dat is nog maar zo'n 50 km hier vandaan.

24 januari 2009: Vandaag alweer een jarige; Lydia van harte gefeliciteerd en maak er een gezellig feestje van!! Wij gaan vandaag van Roturua naar Tauranga.

We maken eerst een wandeling door het centrum van Roturua. Dat is beslist de moeite van het bekijken waard. In de Lonely Planet staat een route beschreven, die begint bij het Roturua Museum of art en history. Het is een zeer opmerkelijk gebouw, misschien wel het mooiste van de hele stad! Ervoor op een groot veld spelen een aantal dames en heren het croquet-spel (met een grote hamer een bal in de richting van een klein hekje tikken).Via een strandweg komen we op een rommelmarkt terecht en daarna in het Maori-dorp Ohinemutu.We kunnen er het gemeenschapshuis, (alleen van de buitenkant), een aantal sculpturen en de kerk bekijken. De route gaat vervolgens door het Kuirau-park, een vulkanisch gebied, waar in 2003 de laatste eruptie plaats vond. Er is een kratermeer en er zijn poelen met kokende modder, heel veel sulpher-dampen en mineraalbaden.

We lopen via het informatiecentrum, waar op dat moment een Maorigroepje aan het muziek maken is, terug naar de parkeerplaats. We gaan door naar de kust: naar Tauranga (zo'n 55 kilometer verder), waar we Marilyn willen bezoeken. We hebben haar ge-sms-ed en gemailed dat we vandaag langs willen komen, maar geen reactie gekregen. Misschien is ze het weekend weg? De weg naar tauranga ligt bezaaid met tientallen aangereden Possums.In Tauranga gaan we eerst een stadsplattegrond halen zodat we de weg naar Bethlehem (de wijk waar ze woont) kunnen vinden. We telefoneren daar naar haar huis maar er is geen gehoor.Vanuit een cafeetje aan de boulevard waar we lunchen sturen we haar nog een mailtje en ik ga dan (eindelijk) naar de kapper terwijl Nart bij Het Bierhuis iets gaat drinken. Met een' kiwi'-coupe kom ik hem na een half uurtje ophalen en we rijden naar Mount Maunganui. Deze 232 meter hoge berg ligt op het uiterste puntje van het schiereiland voor Tauranga aan de Bay of Plenty. Er is daar een mooie camping; inderdaad mooi helemaal vol. Dan maar de volgende: hetzelfde. Het is een lang weekend hier en er zijn roeiwedstrijden in de baai dus erg druk. De derde camping heeft nog een plekje voor ons. We kleden ons om en gaan meteen naar het strand. Ik neem een duik en Nart kijkt toe vanaf het brede en kilometers lange strand. Er zijn behoorlijke golven maar het water is heerlijk fris.Een schitterende plek weer.