19 januari 2009. Van Wanganui naar Oakura................... Ons ma wordt vandaag 86 jaar !!!!

Het is bewolkt en het regent zelfs even. We gaan eerst naar Wanganui, halen bij de i-site wat folders en gaan bij Mc-Donalds internetten. Ik zet de nodige verhalen op ReisMee en we sturen de felicitaties voor ons moeder via een e-mail naar Marika en Rob. We doen wat inkopen bij de Countdown en rijden dan de rivier over om daar met de trap!! naar Durie-Hill out-look te gaan. We zien de elevator niet zo gauw en Nart is al halverwege de ellendig lange trap.Boven gekomen zien we het liftgebouwtje. We beklimmen de kleine trap er bovenop om van het zicht op de stad en de rivier te genieten. Het waait hier woest. We laten de War Memorial Tower voor wat hij is (nog eens 176 traptreden omhoog!) en nemen de lift naar beneden en lopen door de lange tunnel weer naar buiten. Na de lunch beginnen we aan de rit kloksgewijs om de Mt. Egmont (Taranaki) heen langs de kust af. Deze route wordt Surf Highway genoemd. Lange tijd zien we hem door de bewolking niet. Bij Patea gaan we even aan de kust kijken.Het strand is hier zwart vanwege de vulkanische oorsprong. De 'outlook' geeft weliswaar een aardig zicht op de kust en de wild beukende golven, maar veel interessanter is een grote vrachtwagen, waar een vakantiehuis op gebouwd is! Zie foto We rijden door een heel aardig heuvelachtig landschap vooral met boerderijen. Ook bij Opunake gaan we aan het strand kijken. Ook daar schuimt de zee. Tussen de rotsblokken zwemt een eenzame 'furseal' rond. In Oakura (de namen van de dorpen en steden zijn hier bijna allemaal Maori namen; om je tong over te breken!) zoeken we de camping aan het strand op. Een prachtige locatie! De zee buldert vlakbij en verderop zijn aardig wat mensen aan het surfen,We zetten de stoelen buiten in de zon en genieten van dit mooie plekje.

20 januari 2009. Van Oakura -New Plymouth-Forgotten World Highway- Ohinepan

We gaan eerst in New Plymouth naar het informatiekantoor (i-site) in het gebouw van het Puke Ariki museum. We nemen een uur de tijd om dit museum te bekijken Een groot gedeelte is gewijd aan het ontstaan van de Taranaki (Mount Egmount).Er is veel informatie over de flora en fauna in deze streek en er is een afdeling met maori kunst en geschiedenis. In dit gedeelte van NZ wonen veel Maori's, vandaar dat veel plaatsnamen in hun taal worden gebruikt. Taranaki is een vulkaan die 350 jaar geleden voor het laatst is uitgebarsten. De hele streek waar we de komende tijd door reizen is vulkanisch. Het volgende uur maken we een wandeling langs de zee. De totale route is 7 kilometer.
Net na twaalven rijden we dan richting Inglewood en vandaar naar Stratford. Daar tanken we en doen boodschappen alvorens de 'Forgotten World Highway' 43 op te gaan. Waarom die vergeten is is ons een raadsel, want het blijkt een grandioos mooie route te zijn. Lange tijd rijden we parallel aan een spoorlijn, maar treinen zien we niet. De kleine veelal kegelvormige heuvels staan dicht opeen gepakt en vormen zo geregeld bergruggen. De hellingen zijn steeds steil, gladgeschoren groen en leveren vooral bij de diverse 'saddles' te gekke uitzichten op. Dit is weer een van die 'waaaaauw' trajecten die we hier geregeld hebben.
In de 'republiek' Wangamomona (ongeveer halverwege) bezoeken we het grote hotel-café. Ik neem een cappuccino, Nart een groot glas 'bitter ale', na er twee hebben kunnen proeven. Achter ons aan de wand hangend de jaargangen van de plaatselijke rugbyteams. Nadat het dorp op dreigde te gaan in een ander district, hebben ze hier de republiek uitgeroepen om dat te voorkomen. Met name de rugbyclub zou daardoor de klos geweest zijn. Al met al een café en een dorp met historie.
Eenmaal het dorp goed en wel weer uit zien we de volgende 'saddle' bij het Caieto Café, dat op een hoog uitzichtspunt ligt. Een kwartier later komen we door de smalle (eenbaans) tunnel van 160 meter lang. Weer een kwartier later staan we op de brug over de Tangarakau Gorge bij Morgan's Grave. Morgan was een van de bouwers van deze weg. De geasfalteerde weg maakt plaats voor gravel, zo'n 15 kilometer. Het gaat door een soort regenwoud ravijn. Opmerkelijk veel vlinderstruiken staan er hier. De Tangarakau Gorge verlaten we bij twee bruggen vlak na elkaar over de rivier. De weg is weer 'sealed'. We gaan kort daarna weer cultuurland in. Het landschap ziet er nu weer uit als in het begin van de weg: Korte groene heuvels, steile hellingen met vele koeien, schapen en soms geiten. Tegen half zeven komen we via een korte gravelweg aan bij de DOC-camping Ohinepane Recreation Reserve, 21 km voor Taumarunui.Deze kampeerplek is geheel gratis. We zoeken een plekje direct naast de snel stromende Wanganui River .Op dit stuk van de rivier wordt veel gekajakt. Als de zon helemaal onder is, is er geen spatje licht meer. Mer behulp van de zaklamp moeten we de toilet opzoeken. Er staan duizenden sterren aan de hemel en de melkweg is heel duidelijk te zien. Alweer: 'waaaaauw!'

21 januari 2009. Ohinepane - Taumaranui - Turangi - Taupo -( Huka Falls).
Ook vanochtend is de lucht helder, dus volop zon! We rijden het laatste stuk naar Taumaranui. Opnieuw zien we de mooiste panorama's. Eerst terug en later in de richting van Lake Taupo. De korte heuvels zijn dan lang geworden, aan de horizon staan hogere bergen, waarvan 1 met sneeuwtoppen.We houden een lunchpauze in Turangi aan het Taupo meer. Zwarte zwanen, eenden en meerkoeten schooien om eten. Lake Taupo is het grootste meer van Nieuw Zeeland Iets verderop in de richting van Taupo passeren we de 4000 km grens van onze reis door N.Z.
In Taupo gaan we rechtstreeks naar de All Seasons Holiday Park. De was wordt gedaan en we kijken alvast wat we morgen gaan doen. Er zijn zoveel bijzondere dingen in de omgeving: gijsers, heetwaterbronnen. bubbelende modderpoelen, thermaalbaden enz.
Tegen kwart voor vier wandelen we langs de Waikato River (de langste van Nieuw Zeeland) naar de Huka Falls. Een pittige wandeling van anderhalf uur, omdat de route steeds weer steil omhoog en omlaag gaat. We kijken even bij een plek, waar aan bungy jumpen gedaan wordt. Via een groot park komen we dan aan de rivier. Al gauw zien we een hete beek in de rivier uitkomen. Daar baden een flink aantal mensen hutje-mutje bij elkaar. Dan gaat het door oeverbos met veel 'pampasgras', vlinderstruiken, die heerlijk geuren en zeer dikke naaldbomen. Af en toe zien we de sterke stroming in de rivier. We zien onderweg aardig wat vogels. Uiteindelijk bereiken we de Huka Falls. Daar gaat 200.000 liter water per seconde door een smalle kloof. Een zeer spectaculair schouwspel vanaf de brug erover. We gaan dezelfde weg weer terug naar de camping, Tegen zevenen zijn we weer terug. De was is droog en we kunnen buiten zitten eten, geen last van zandvliegen en de temperatuur is uitstekend.