31 december 2008. Christchurch

Nadat we de bagage in het hotel hebben achtergelaten gaan we ontbijten in The Coffeehouse in Highstreet. Daar begint ook de stadswandeling uit de Lonely Planet. We bekijken Christchurch Cathedral van binnen, komen langs mooie winkeltjes, wandelen door het Queen Victoria Park, waar niet alleen haar standbeeld maar ook dat van Captain Cook staat en volgen een eind de rivier de Avon (met mooie bruggen) waar gepunterd en geroeid kan worden. Het laatste stuk gaat door de botanische tuin en langs een aantal musea. o.a Arts Center en Christchurch Arts Gallery. Dan is het de hoogste tijd om het weblog bij te werken. We halen daarna de bagage op en nemen een shuttlebus naar het vliegveld waar iemand van de camperverhuur ons vervolgens oppikt. De camper ziet er prima uit. We hebben zelfs wat meer ruimte dan in de vorige in Australië. Dan gaat het naar een grote supermarkt waar we voor de komende dagen voorraad inslaan. Voor de jaarwisseling zoeken we een camping vlak aan zee uit: Spencerville Holidaycamp. Het is daar vreselijk druk! Veel gezinnen met kinderen. We kunnen nog net de laatste plek met 'power' krijgen. We lopen natuurlijk naar het strand: er staat een harde wind en er zijn maar weinig mensen. Naarmate de avond vordert worden we steeds verder ingesloten door bezoekers die met hun familie op de camping oud en nieuw gaan vieren. Er draait een DJ knalharde muziek precies op ons veldje. Om middernacht sturen we Niels en Harold per sms een nieuwjaarswens (12 uur te vroeg eigenlijk), en klinken met een glaasje wijn.

1 januari 2009. Happy New Year everybody, Marianne: proficiat! Naar het Antartic Center en (Banks Peninsula) Akaroa.

Om 10.00 moeten we de camping verlaten; dat redden we net. Het was vanochtend langzaam wakker worden. De zon was alweer vroeg warm. We gaan eerst het Antactic Center bezoeken dat vlak bij het vliegveld ligt. Christchurch is HET vertrekpunt voor expedities naar de zuidpool, daarom is hier dit centrum gemaakt dat bezoekers van alles en nog wat vertelt over Antartica. Je kunt er o.a in een sneeuwmobiel rijden, sneeuwstorm ervaren, pinguins bekijken en mooie films zien. We zijn er twee en een half uur aan het rondkijken. Dan gaan we op weg naar Akaroa. Een schiereiland waar we adembenemende uitzichten hebben vanaf grote hoogte op de baaien rondom. De blauwe kleur is ongelofelijk! Daarna zoeken we een camping op

aan de route langs de kust.Waar de Rakaia rivier in zee stroomt vinden we een mooi plekje. Er is internet dus na een wandeling naar die rivier kunnen we onze nieuwjaarswens verturen. Dat geeft even wat problemen want hotmail kan niet meer dan 50 adressen in een keer versturen. Er voor wie er toch geen heeft ontvangen: GELUKKIG NIEUWJAAR!!!!

2 januari 2009. Tinus van harte gefeliciteerd met je verjaardag!! Lake Tekapo en Mount Cook.

We rijden via weg nr,79 over Geraldine en Fairly naar Lake Tekapo. Naarmate we verder het binnenland inrijden wordt het steeds bergachtiger. Eerst nog begroeid en daarna alleen nog kale berghellingen. De adembenemende kleur van het water van Lake Tekapo is de eerste 'waaauw'! Dan 'oeiii'! Aan de andere kant van het meer, de richting die wij opgaan zijn zeer donkere wolken te zien. Ja er was regen voorspeld en onderweg waaide het al flink. Nadat we het pitoreske kerkje, opgetrokken uit steen en eikenhout (Church of het Good Sheppherd) aan het water bezichtigd hebben,vallen de eerste regendruppels..

In het dorp Lake Tekapo houden we een plasstop in een groot restaurant. Er hangen jaarborden aan de muur, die vertellen dat ze elk jaar de hoogste waardering binnenslepen voor hun 'lamb en beef' gerechten. Er is hier een continu stroom aan mensen die iets te eten /en of te drinken nemen.

Tegen half drie rijden we door langs Lake Pukaki naar Mount Cook (Aorak). Opmerkelijk in het eerste stuk zijn de vele lupines langs de wegen. De bergen worden hoger, het regent steeds harder en de nu hoge bergen verschuilen zich grotendeels achter mist en regen. Van het heel grote Lake Pukaki zien we dan ook maar een deel. Toch is dit een zeer spectaculaire rit. Wat we niet zien vullen we met onze fantasie aan. Aan de achterzijde van het meer ligt een heel grote lagune aan wetlands en beken, die omringd worden door hoge bergen, bedekt met swneeuw en ijs. Door de nu heftige regen kletteren beken als watervallen in woeste vaart naar beneden.

Rond vier uur komen we in Mount Cook (dorp) aan. Het is typisch alpen- toeristendorp met logies, hotel, infocentrum en nauwelijks permanente bewoning. We toeren er een keer door en rijden dan naar de White Horse Hill Campingground. Het komt nu echt met bakken de lucht uit. Registreren bij een overdekt infobord doen we later, evenals het gas opendraaien. We hebben geen zin om nat te worden. Als we naar het toilet moeten is het blote voeten in de slippers en regencape om; het water stroomt over de parkeerplaats. De hele nacht blijft het spoken. En het wordt behoorlijk fris, zodat we blij zijn dat er een dekbed aan boord is.

3 januari 2009. Van Mount Cook via Omarama en Otematata naar Oamaru.

Na het ontbijt is het eventjes droog geworden. Op de parkeerplaats stoppen busjes met wandelaars die met een gids bergwandelingen gaan maken. Omdat het slechts 30 minuten wandelen is naar het Kea uitzichtpunt gaan we dat toch doen voordat we vertrekken. Kea Point is een uitloper (morene) van een oude gletscher. Dat zijn nu 2 meertjes. die door een dam gescheiden zijn. We zien er hoe de gletscher de rots helemaal heeft weggeschuurd Verderop hebben we ondanks het slechte zicht, toch een doorkijk langs enkele bergen. De toppen ervan blijven echter achter de (regen-)wolken verscholen. Alles bij elkaar een prachtig punt en de wandeling dubbel en dwars waard.

Tegen half 11 stappen we dan in de camper en rijden langs Lake Pulaki terug. Diverse keren stoppen we om foto's te maken. Mede door de nu weer vrij open lucht ziet het landschap er prachtig uit.

De weg gaat over Twizel langs 3 stuwmeren. Lake Benmore, Aviemore en Waitaki. De laatste is genoemd naar de rivier in dit dal. Heel opvallend zijn de vele bloeiende slangenwortels hier. De bermen zijn er door paars gekleurd. We zien een soort wezel (roodbruin) over de weg rennen,met zijn buit in zijn bek.

Om drie uur zijn we weer aan de kust. We doen in Oamaru bij de New World boodschappen en rijden dan door naar de Top10camping aan de Chelmer Street naast een groot park. We krijgen nog even een korte maar hevige hagelbui op ons dak. Even later schijnt de zon weer.

Tegen vijf uur gaan we te voet naar de kust aan de andere kant van de stad, waar geeloog-pinguïns te zien zouden zijn (zo'n 2 uur voor zonsondergang): We komen door het centrum van Oamaru. Het is zaterdag en de winkels zijn allemaal al dicht. Apart zijn de grote ouderwetse gebouwen. De sfeer doet Nart aan Schotland denken. Er is zelfs een Whisky fabriek (grappig is het bord dat er naast staat).

De weg naar zee gaat ellendig steil bergop, Dan gaat het uiteraard weer naar beneden Daar vinden we een kort wandelpad, dat naar uitzichtpunten boven het strand gaat. En jawel hoor, daar beneden zien we al direct 2 'yellow eyed pinguïns' staan. Door andere mensen worden we geattendeerd op een pinguïnjong dat hoog op de helling in het struikgewas zit. Zo af en toe kwekt die om eten. Op het strand liggen ook twee 'furseals'' die net op stukken aangespoeld hout lijken. Op de weg terug naar de camping gaan we in de hoofdstraat pizza eten bij Filadelfios. Ook al hebben we beiden een medium size genomen (kleiner was er niet) ik krijg hem maar half op. De rest krijgen we in een doos mee. Hebben we morgen nog een lekkere lunch! Wat ook nog het vermelden waard is: we komen droog op de camping terug!