29 december 2008. Wellington en kerst in de Sounds.

Eindelijk weer een bericht van ons! We zijn onderussen alweer een aardige tijd in Nieuw Zeeland. Het laatste bericht was vanuit Wellington.,waar we de 22ste aankwamen.We hebben de mooie stad bekeken, o.a het heel interessante museum Te Papa waar een reuzeninktvis te zien is en allerlei interactieve ervaringen te beleven zijn. Natuurlijk gingen we met de kabeltram de berg op om daar van het uitzicht te genieten en de mooi aangelegde tuinen te bekijken.De 24e december zijn we naar de Marlborough Sounds gegaan met de familie O'Callahan (Ray en Jeannette en hun kinderen Emma, James en Phillip met vriendin Bronwyn) en de zuster van Jeannette, Marilyn en haar twee zoons Paul en Andrew. Jeannette is een nicht van Nart, haar vader was een broer van Nart's vader. Een hele club dus. Het gebied tussen het Noorder en Zuidereiland wordt de Sounds genoemd. Een soort fjordengebied , vol met inhammen, zeestraten en baaien omgeven door hoge begroeide heuvels en rotsen. De Ferryboot verbindt Wellington met Picton en vaart via de Queen Charlotte Sound door vrij nauwe doorgangen. Vanuit Picton is het nog een uur varen naar het vakantiehuis van Ray en Jeannette aan de 'Bay of many Coves'', een schitterende tocht ondanks het regenachtige weer. We hebben veel bagage bij ons want de komende tijd zijn we met een man of tien daar en Picton is de dichtsbijzijnde stad om boodschappen te doen. Het huis is ruim en van allerlei gemakken voorzien en ligt halverwege de heuvel. Omdat we niet met zoveel mensen en bagage op de boot kunnen, vaart Ray aan het eind van de middag nog eens terug naar Picton om de rest van de familie op te halen. Kerst is reuze gezellig, we hebben een boompje opgezet en er zijn veel leuke cadeautjes.

Ik probeer tussendoor nog een keer een kerstwens te versturen maar de telefoon/internetverbinding weigert om verhalen en foto's te uploden. Iedereen bedankt voor de wensen die wij ontvingen.

We brengen de dagen door met boottochten maken, wandelen, berg beklimmen, vissen, kajakken en vooral genieten van de prachtige omgeving waar we zijn. Natuurlijk worden er veel (familie)herinneringen opgehaald. We zien pinguins en zeehonden en voor ons onbekende vogels. De mannen gaan geregeld op visvangst naar kabeljauw, mosselen en andere schelpdieren. Het weer is prachtig.

We regelen telefonisch een campervan om de rest van Nieuw Zeeland te bekijken. Die gaan we 30 december in Christchurch (Zuider-eiland) ophalen en op 2 februari in Auckland (Noorder eiland) weer inleveren.Het stuk Picton naar Christchurch doen we per trein. (zo'n 5 uur).Omdat het op het Zuidereiland best koud kan zijn geeft Jeannette ons jassen en extra truien mee. Er ligt ,zelfs in de zomer, sneeuw op de bergtoppen en er zijn gletsjers. We denken dat we ons over grote hitte, zoals in Australie, geen zorgen hoeven te maken.We hebben een Lonely Planet aangeschaft en van de familie een boek gekregen over NZ met 101 dingen die je gezien moet hebben. Volgens hen is 1 maand lang niet genoeg om alles te zien en we krijgen voortdurend tips met dingen die we vooral niet over mogen slaan.

30 december 2008.

We zijn vandaag weer eens een keer 'gestrand'. Om 11.00 brengt de familie ons naar Picton waar we de trein naar Christchurch zullen nemen. Er gaat maar 1 trein per dag die kant op en hij rijdt een groot stuk vlak langs de kust van de oceaan; er moeten adembenemende uitzichten zijn. De trein vertrekt al met vertraging van een 20 minuten. Na 10 minuten blijkt dat de airco niet werkt en het is bloedheet in de coupé waar de ramen niet open kunnen. In Blenheim probeert de bemanning de generator weer op gang te helpen, dat lukt niet en er komt al gauw een mededeling dat de trein vanaf Seddon niet verder zal rijden. Alle electriciteit is uitgevallen. We moeten de trein uit ; bussen zullen ons verder naar Christchurch brengen. Dat is een grote teleurstelling voor alle 170 passagiers; sommige mensen hebben maanden van te voren deze trip al besproken. Er komen 3 bussen, de bagage wordt overgeladen (willekeurig) en de reis gaat na 5 kwartier wachten verder. We hebben een korte pauze in Kaikoura en pas om half 8 zijn we in Christchurch. Daar blijkt onze bagage niet in onze bus te zitten: in de laatste dus die ook nog een lekke band had. Pas om half negen zijn we in hostel Couchman Backpackers. We gaan meteen op pad om wat te eten te zoeken want daar was geen gelegenheid voor onderweg. Morgen eerst maar eens het weblog updaten en de stad hier bekijken, dan gaan we in de middag onze campervan ophalen.