30 november 2008. Bezoek aan Bang Pa-In Palace en wat rondhangen.

Na het ontbijt gaan we naar het station.Weer met het veerbootje naar de andere kant van de rivier . De trein kost 3B per persoon! (7 cent) Enkel dat wel. We kunnen pas na een goed uur vertrekken, omdat de trein die we in gedachten hadden op (zon- en?) feestdagen niet rijdt. De reis gaat door moerassig gebied, waar massa's ooievaars hun kostje bijeen scharrelen.

In Bang Pa-In worden we direct door een 'sawngthaewn' opgepikt die ons tegen de richtingsborden voor de Royal Palace in via de stad naar het paleiscomplex brengt. Water is hier een belangrijk element. Maar er zijn ook diverse prachtige bomen. Belangrijste zijn natuurlijk de gebouwen en bruggen. Veel is er op een 19e eeuwse Europese (koloniale) stijl gebouwd en versierd. Zelfs het merendeel van de beelden zijn uitgesproken Europees.

Het eerste typisch Thaise gebouw is de Aisawan-Dhipaya-Asana Pavilion (The Divine Seat of Personal Freedom) midden in een vijver..

We zien struiken die gemodelleerd zijn als een kudde olifanten en andere dieren, waarvan het niet altijd duidelijk is wat het moet voorstellen.

We klimmen op een vuurtorenachtig gebouw: Ho Withun Thasana (The Sages Outlook). Echt heel veel uitzicht buiten de paleistuin is daar echter niet. Op de 2 na hoogste verdieping zijn echter wel enkele mooie doorkijkjes. Bijvoorbeeld op het mooiste gebouw (in Chinese stijl): Phra Thinang Wehart Chamrun (Royal Residence of Heavenly Light). Helaas mogen hier binnen geen foto's gemaakt worden. Prachtige tegeltjes op de vloer, schitterende kamers, die op een aparte wijze met elkaar in verbinding staan. En werkelijk alles zeer gedétailleerd gedecoreerd.

Ik moet om in de Residential Hall (Phra Thinang Varobhas Bimarn) binnen te mogen een sarong omdoen Ook hier mogen van de vele mooie zaken geen foto's gemaakt worden. We lopen naar de uitgang terug en zoeken een soort kabelbaanveer op die mensen bij een kloostercomplex afzet. Dé attractie daar is een neogotisch op een Europese kerk lijkende tempel. In alles op een kerk lijkend maar wel boedistisch van aard.

We lopen terug naar het station en gaan met de trein terug naar Ayutthaya. Daar is nog alles bij het oude. We eten wat bij 't Moon Café en internetten tevergeefs om nieuws. Nart gaat wat computerprogrammaatjes downloaden en ik slenter wat over de markt, doe wat inkopen, babbel met de receptioniste en ga dan op het terrasje van ons guesthouse zitten lezen tot de muggen beginnen te bijten. We bedenken 's avonds wat strategieën en scenario's over het vervolg van onze reis maar uiteindelijk komen we maar tot 1 conclusie: we zullen geduld moeten hebben en ons erbij neer moeten leggen dat we hier nog een aantal dagen zullen moeten blijven. Voor de afwisseling gaan we pizza's eten bij de Pizza Company; deze zijn alles behalve Italiaans. Daarna nog een potje bier bij Changcafé, waar elke avond voetbal op een groot scherm is te zien en dan is deze dag ook weer bijna voorbij.

1 december 2008. Naar Bangkok, Garuda Airlines (morgen weg!?!) en Lumphini Park.

We zijn er weer eens vroeg uit o.a door het gekoer van duiven die in de dakgoot naast ons raam aan het nestelen zijn.Zoals we gisteren bedacht hadden, gaan we vandaag naar het Garuda kantoor in Bangkok om te kijken wat voor mogelijkheden er zijn om Thailand uit te reizen. We hebben al bedacht dat we met de bus naar Kuala Lumpur (zo'n 18 uur) kunnen als Garuda onze ticket kan veranderen en we van daaruit naar Jakarta kunnen. Net na negen uur hebben we de trein naar Bangkok. Na anderhalf uur stappen we op station Hualamphong uit en gaan met de subway naarde Lumphini-halte. Dan is het dan nog een paar honderd meter lopen naar de Lumphini-tower. Een groot kantorencomplex met de Garuda op de 27e verdieping. In zeer korte tijd staan we weer buiten! Een beetje beduusd eigenlijk. Morgen kunnen we weg. We moeten om 18.00 uur ons melden bij de 'Bitec Exhibition Hall', waarna we met een bus van Garuda naar het vliegveld U-Taphao, 33 km ten zuiden van Pattaya gaan en vandaar uit naar Jakarta vliegen. Wanneer we dan In Darwin zijn moeten we nog afwachten. Het belangrijkste is eerst uit Thailand weg te komen, de rest komt dan wel in Jakarta.

We staan paf, denken na over allerlei vragen, maar er is niets te vragen. Alles is geregeld. We krijgen de Thaise vertaling van Bitec Exhibition Hall mee, zodat we dat aan een taxichauffeur kunnen laten zien.

Zoals gezegd dankzij de supersnelle lift staan we zo weer buiten aan de voet van de Lumphini-tower. Van alle scenario's die we bedacht hadden, was deze er niet bij geweest.

Op weg naar het Lumphini Park, waar we straks even willen gaan rond wandelen, lopen we een koffiebarretje binnen en drinken een kop cappucino en thee en nemen om deze afwikkeling te vieren een wafel met vruchtensaus.

In het park zijn we langzaam aan weer tourist aan het worden. We zien grote vijvers met trapbootjes,gezellige zitjes, dikbekkraaien, een eekhoorn en paviljoentjes in diverse bouwstijlen. Het geraas van het verkeer om het park heen wordt vrijwel geheel door de bomen weggefilterd. Heerlijk even ontspannen.Op diverse plaatsen in de vijver ligt een soort waterrad rond te draaien. Een verguld exemplaar staat op een hoge sokkel. Het is een uitvinding van koning Phumibol, waar hij het patent op heeft gekregen. Het apparaat moet zuurstof in het water scheppen en doet dat simpel en zeer effectief.

Op het Silonstation stappen we weer in de metro en nemen een trein terug. We kunnen gaan plannen hoelaat we morgen willen vertrekken en bedenken wie op de hoogte gaan stellen van deze onverwachte ontwikkeling. Natuurlijk kan er weer wat veranderen aan de situatie; je weet maar nooit.