21-11-2008. Oud-Sukothai buiten de stadmuren.

We doen het rustig aan vandaag. Nart heeft al vroeg een tijdje in de tuin naar vogels zitten kijken.

Na het ontbijt nemen we de samthaewn naar de oude stad, waar we twee fietsen huren. We willen vandaag de tempels bekijken die buiten de stadsmuren liggen.

De eerste is een mooie met olifanten als drager van de bovenbouw: Buiten de stadsmuren en de gracht liggen aan alle 4 de zijden oude complexen. We beginnen in het noorden en rijden tegen de klok in om de stad heen.We bekijken o.a Wat Phra Phai Luang (met Kmerstijl torens), Wat Si Chum met een 15 meter hoge zittende buddha in goede staat maar in een krap bemeten ommuring. Aan de achterkant wordt even later een bus Japanners geloosd. Wij hebben alles dan al goed kunnen zien.

We rijden naar de weg Sukothan - Tak en gaan naar de tempels die aan de westkant van de oude stad liggen. De eerste iets links van de doorgaande weg is Wat Saphan Hin. We krijgen van de politiepost tegenover de ingang water aangeboden. Het is weer aardig heet vandaag. Deze tempel ligt op een heuvel van 200 m hoogte. Om die te beklimmen dat zie ik niet zitten, zodat Nart alleen het uit grote rotsblokken bestaande pad oploop. Als hij de grote stupa bij de volgende tempel wil fotograferen is de batterij op. Hij heeft de andere gisteren vergeten op te laden èn ik heb vandaag de Olympus niet meegenomen. We kunnen dus geen foto's meer maken. Jammer want in dit westelijke deel liggen nog heel aardige tempels. B.v. de massieve bouw vanWat Tham Hip Bon en grote stupa van Wat Mangkorn. We bekijken nog wat andere bouwwerken/ bouwvallen en aan de weg naar Sukhothai nemen we wat te eten en te drinken in een van de gelegenheden . Vervolgens rijden we nog langs de tempels van Wat Ya Korn en Wat Chang Lom. De laatste heeft weer een grote rij olifanten die de bovenbouw moeten dragen. We leveren de fietsen weer in en rijden dan terug de nieuwe stad in. Uiteraard stoppen we halverwege weer een tijd om scholieren op te pikken. Die worden gedeeltelijk op het busstation afgezet. We gaan direct door naar de binnenstad om wat te winkelen. De DEET is bijna op en vloeistof voor de lenzen hebben we ook nog niet.We hadden tussen de bedrijven door vandaag ook wat gegevens over Thaise muziek uit de Lonely Planet gehaald en gewapend daarmee kopen we muziek in.

We doorkruisen het winkelcentrum nog wat, kopen anti-mug in en (na nog wat gedronken te hebben op een terras aan de night-market) nog een kilo mandarijnen voor morgen onderweg.We zoeken een kapper want Nart moet geknipt.Die verschiet aardig als hij ons binnen ziet komen. Tussen wijsvinger en duim wijst Nart hoe kort hij het wil hebben. Hij rent naar de buurvrouw, want die blijkt Engels en Frans te kennen. Ietwat zenuwachtig begint hij dan op haar vertaalde aanwijzingen met het knippen. Dat doet hij uitstekend (zie foto's). Daarom vertrouwt hij hem ook zijn baard toe. Na de knipbeurt ga ik het reisweblog bijwerken in een internetcafe en Nart gaat alvast zijn verhaal intikken en de foto's uitzoeken. Voor de laatste keer genieten we daarna van de uitstekende kookkunst van de kokkin van ons guesthouse, dat een van de gezelligste was tot nu toe. Morgen vroeg op: we willen om 8.30 uur de bus naar Khon Kaen nemen, een rit van 7 uur in oostelijke richting naar de streek die ISAN wordt genoemd.

22-november-2008. Van Sukothai naar Khon Kaen.

We willen morgen naar het NP bij Khorat (Nakhon Ratchasima). We hebben voor de route gekozen via Khon Kaen, omdat de weg daarheen door een heel mooi gebied gaat Na het ontbijt om zeven uur, betalen we het hotel, nemen afscheid en gaan met de tuktukchauffeur mee, die voor het hotel staat. Op de vroege ochtend als de kokkin er nog alleen voor staat, verleent hij hand en spandiensten met serveren.

We kopen kaartjes voor de bus Chaing Mai - Khon Kaen die om half negen zou moeten vertrekken. Dat wordt uiteindelijk negen uur.

Tot Phitsanulok is het landschap vlak en weinig aan. Maar dan gaat het al rap behoorlijk steil bergop en zitten we al gauw in uitgestrekte bossen. Dit deel van het land is nog minder bewoond dan wat we eerder zagen. De bossen en wat later inderdaad die diepe en weidse valleien zijn schitterend. In het Nationaal Park waar we door rijden passeren we diverse rijen van eetstalletjes, die op de rand van een panoramapunten zijn gezet. Zo gaan de in totaal 7 uur van reizen voorbij, het laatste deel van de reis is weer door vlakker met veel rijstvelden en suikerriet. We komen om half vier aan in Khon Kaen en nemen voor de te hoge prijs van 50B een tuktuk naar hotel Saen Sumram, dat maar twee straten verder ligt. Daar krijgen we voor 200B een zeer grote maar verveloze kamer . Dit is volgens de LP het oudste hotel van de stad. De mensen aan de balie spreken geen Engels. Tijdens een korte verkenning van de omgeving eten we wat in een Chinees dimsum restaurant dat een waanzinnige hoeveelheid personeel heeft. Het plaatjesmenu laat 4 springrolls zien, terwijl je er maar 2 krijgt. En 3 fishnuggets i.p.v. 6 . Intussen nippen we wat aan de pot Chinese thee, en kijken naar de non-activiteit van het grootste deel van het personeel. Misschien dat het later op de dag helemaal volstroomt??

23-11-2008. Khon Kaen -Nakhon Ratchasima-(Khorat) Khao Yai Nationaal Park.

Om half zeven opgestaan na een warme nacht. We lopen naar het busstation voor airconbussen vlakbij. Daar komen we in een superdeluxe VIP-bus te zitten op de bovenverdieping, compleet met rijstontbijtpakket, snack en water. De omgeving is helaas vandaag niet bijster interessant. Hoofdzakelijk vlak en landbouwgebied. Opvallend is dat er hier nauwelijks iets in het westers schrift wordt aangegeven. Zelfs op de busstations onderweg niet. Dus moeten we maar raden waar we zijn. In Nakhon Ratchasima wordt ons verteld dat we er zijn. Binnen 5 minuten zitten we in de volgende bus naar Pak Chong.

We lopen na aankomst in Pak Chong naar de doorgaande weg en een groot reclamebord van 7-11. Daar staan enkele kraampjes met 2e hands spullen en wat te drinken. Ja dit is de juiste plek voor een sawngthaew naar het nationaal park. (Zoals we wisten uit de Lonely Planet) We worden na even wachten op een stoel gezet en krijgen een glas water. Na drie kwartier wachten komt hij om de bocht gedraaid, onze stoelengeefster zwaait hem naar de kant en we kunnen instappen. Kharp khun kah! (hartelijk bedankt)

We hebben nog een goede 40 km te gaan, waarvan zo'n 14 km in het park. Het landschap wordt steeds mooier. Langs de kant staan hoe verder we komen steeds meer hotels en luxe resorts. We betalen de entree voor het park na gehoord te hebben dat er inderdaad bungalows vrij zijn. Direct na ons komt er nog een Amerikaans stel, zodat we samen de taxi-pickup kunnen delen naar het infocentrum. Voor 200B per stel worden we daar na een prachtig stukje natuur afgezet. Op het laatste stukje zien we heel veel makaken op en langs de weg om eten schooien. We krijgen een bungalow en moeten dan in de hete zon de bagage daarheen sjouwen. Geen vlakke weg dus en een stevige tippel van een kilometer.We zetten de spullen weg douchen, trekken wat anders aan en gaan net na vieren weer terug naar het infocentrum. De lunch was er bij ingeschoten en het restaurant sluit na zonsondergang. Het eten moeten we hier zelf bij een van de kookkiosken ophalen. Het smaakt voortreffelijk en tegen een zeer lage prijs: 2,50 euro met z'n tweeen.

Na het eten kijken we nog even bij het infocentrum binnen, vragen nog wat over de trails en zien achter het gebouw de apen door de bomen rennen. Net na half zes lopen we dan in de schemering terug. Later horen we in het bos steeds een soort hees kort geblaf. Zijn het de apen??

ps.We lopen wat achter met het weblog omdat we in het park geen internet hadden. We proberen het de komende dagen in te halen. Antwoord op jouw vraag Josephine: we hebben niks aan een instelling veranderd. Ik heb net op een computer in een internetcafe de foto's kunnen bekijken. Graag horen we of er meer problemen zijn met het bekijken van foto's e.d. Hartelijke groeten uit Ayutthaya waar we net zijn aangekomen (26-11-008)