10-11-2008:Laatste dag in Kanchanaburi: naar de Tijgertempel.

Vanmiddag gaan we naar de tijgertempel, dat is een tempel waar (door een van de monniken) in 1999 een tijgerpup werd geadopteerd, nadat zijn moeder door stropers was gedood. Al gauw werden er meer jonkies naar toe gebracht en nu zijn er al een stuk of 12. 's Middags rond 3.00uur worden de tijgers naar een kloof gebracht waar bezoekers ze kunnen zien, aanraken en met ze op de foto kunnen. Spannend! De ochtend maken we een wandelingetje langs de rivier. We komen nog een keer langs de Chinese tempel waar nog een pagode achter blijkt te staan. Ook is daarnaast een school waar een kakafonie van kinderstemmen te horen is. Het stikt er van de honden op het terrein, overal in deze stad trouwens. We bezoeken wat winkeltjes, op zoek naar een aardigheidje voor Josephine en André waar we vanaf morgen te gast zijn. Moeilijk hoor! Uiteindelijk vinden we toch iets. Na de lunch gaan we dan naar de Tijgertempel. De chauffeur scheurt als een gek over de weg: hij wil op tijd zijn dan hoeven we niet zo lang in de rij te wachten. We kopen entreekaartjes: in de Lonely Planet stond 300 bath, maar inmiddels zijn die nu al 500 bath (ongeveer een tientje!).Het is er best druk. Omdat het een tempel is moet er gepaste kleding worden gedragen: geen blote schouders en knieën en de kleur van de kleding mag hier niet rood of oranje zijn. Dit omdat de tijgers daarop agressief kunnen reageren.Je moet je fototoestel aan een begeleider geven, die pakt je bij je hand en wandelt rustig van de ene naar de andere tijger. Zij of hij zegt waar je mag gaan zitten en dat je de tijger mag aaien. Best eng. Het zijn grote beesten! Enkele tijgers zijn wat onrustig, er lopen veel begeleiders rond, allemaal in een geel t-shirt. De monnik zelf is ook aanwezig en houdt de grootste tijger rustig; daar mag niemand bij. Sommige tijgers zitten aan een ketting vast en andere weer niet. Naar 3 poses vind ik het wel genoeg. Ik voel me niet echt op mijn gemak. Nart werkt ze allemaal af. We lopen dan door het parkje en vinden nog een plek waar 3 jonkies 'geshowed' worden. Ook daar mag je op de foto, zelfs met z'n tweeen. De jonkies zijn volgens de verzorgster wat bijteriger dan de grote, (die zijn hun hele leven al aan mensen gewend) maar ik vind dit toch wat gezelliger.

's Avonds gaan we bij hetzelfde restaurantje als gisteren eten. Er zou vanavond een bandje spelen. Bij de barretjes vooraan in de straat zitten de mooie dames met korte rok en diep decolleté alweer op de stoep om klanten naar binnen te lokken. De muziek schalt over de straat. Het gaat hier 's avonds flink te keer met de karaoke en discostampers. Als we om kwart over 9 afrekenen is er al 1 lid van de band gearriveerd. Daar gaan we niet op wachten. Morgen moeten we er vroeg uit. Om kwart voor 7 op het treinstation zijn om naar Bangkok te reizen. Ik ben benieuwd hoe het bij Josephine en André is.

11-11-2008: Naar Bangkok. Vandaag is Ans jarig PROFICIAT!!!!!!

Vroeg op want om 07.15 vertrekt de trein naar Bangkok. Het is een 3e klas trein met 4 wagons. Drie met houten banken in rijen en een met banken langszij, waar wij een plaatsje vingen pal bij een open raam. Het is druk in de trein. Er zijn nogal wat venters indeze wagon compleet met tassen vol spullen die ze gaan verkopen ergens op een markt. Als de trein op volle snelheid is waaien je haren van je hoofd, niet echt prettig want er komt ook allerlei troep en stop naar binnen. Al om 10.15 zijn we in Bangkok. We kopen hier meteen treintickets voor vrijdag naar Chiang Mai. Drie kwartier laten, na een smsje, komt Josephine met haar chauffeur ons ophalen. We bekijken eerst het huis; het is echt prachtig, van binnen en van buiten, en het grenst heel mooi met een grote tuin aan de rivier.Vooral de trap is heel indrukwekkend. We krijgen een logeerkamer met 3(!) balkons en een eigen badkamer. We kleppen wat bij en gaan dan boodschappen doen. Wij worden bij Nana-skytrainstation afgezet en gaan van daar met de skytrain naar Siam, een supergroot (westers) winkelcentrum. We zijn nog steeds op zoek naar contactlenzen-vloeistof voor onze harde lenzen, maar ook hier is het niet te koop. Een winkel kan het bestellen voor over een week maar dan zijn we hier niet meer. We nemen dan de skytrain naar de rivier en stappen in de rivierexpresboot die ons naar vanaf pier 1 naar pier 18 brengt (bij het huis van André en Josephine). Er is van alles te zien onderweg. We passeren tempels en bruggen en een aantal mooi versierde boten. Voor het feest van morgen? Morgen is het de eerste volle maan in november., Loi Krathongfeest. Er worden kleine lotusvormige bootjes van bananenblad gemaakt met een kaarsje erin en die worden op de Chao Phraya rivier in het water gezet. We zijn uitgenodigd om erbij te zijn.'s Avonds gaan we uit eten met Josephine en André bij een prachtig aan de rivier gelegen restaurant. Er komen voortdurend schitterend versierde en verlichte boten voorbij. Het eten smaakt er voortreffelijk en het is reuze gezellig. Terug thuis skypen we voor de eerste keer met Harold zien we Rohan die er niks van snapt dat hij opa en oma op de monitor ziet. We gaan laat naar bed.

12-11-2008.Bezoek aan een weeshuis en naar Dusit-park en het feest van Loi Krathong.

We gaan met Josephine vanochtend, (nadat we André op zijn werk hebben afgezet), mee naar het weeshuis waar zij zo'n 2 keer per week een kindje gaat knuffelen.Er verblijven tientallen weeskinderen in dit tehuis en op de ochtenden komen er vrijwilligsters om met de kinderen (va baby- tot peuterleeftijd) te spelen en te knuffelen. Josephine heeft een 'vaste' baby. Nart en ik mogen vanochtend ook met een kindje spelen. Er zijn in de speelzaal zo'n 10 'pleegouders' die allemaal met een kindje spelen/knuffelen. Het is de bedoeling dat al deze kinderen uiteindelijk geadopteerd worden en in een gezinssituatie kunnen opgroeien. Het is een hele ervaring om te zien hoe het er hier toegaat. We geven een hapje en halverwegen de ochtend gaan we met de kindjes een krathong in een pierenbadje laten dobberen. De meeste kinderen vinden het water prachtig en spetteren er op los. Om een uur of half 12 gaan de kinderen slapen en vertrekken wij en worden afgezet bij het Dusit-park.We bekijken 's werelds grootste teakhouten 'mansion'.; het heet Vimanmek en is jarenlang het onderkomen geweest van enkele koningen. Het is een prachtig gebouw. Er mag niet worden gefotografeerd, schoenen moeten uit en onder leiding van een gids mogen we alles bekijken. We bezoeken nog wat andere gebouwen op het terrein o.a. de wapenkamer, een klokkenmuseum en een geschenkenverzameling. Rond vieren wandelen we terug en komen onderweg een wegversperring tegen: een koninklijke Rolls Royce met een tiental volgautos rijdt voorbij en ik zie een zwaaiend handje. Ik zwaai maar terug, Het zal iemand van koninklijke bloede zijn geweest die wonen bij Josephine om de hoek.'s Avonds om half 8 gaan we naar de aanlegsteiger achter het huis. Daar verzamelen de bewoners van het complex zich. We gaan brandende vliegers oplaten. Dat is een papieren zak, grootte vuilniszak met een ring erin een stuk karton dat aangestoken wordt. De lucht wordt verwarmd en het is de bedoeling dat hij dan opstijgt en dan mag je een wens doen. Sommige lukken goed, anderen plonzen in het water. Die van ons lukt goed. Dan is er een uitgebreid buffet met heerlijke hapjes. Daarna gaan we de krathons te water laten. We stappen op een bootje en steken de kaarsjes en de wierook aan. Het waait nogal en veel kaarsjes gaan meteen uit. Als iedereen zijn krathong te water heeft gelaten en de daarbij behorende wens heeft bedacht varen we terug. Overal om ons heen zijn mensen aan de rivier bezig met de krathons en er is voortdurend vuurwerk te horen. We kletsen nog wat na binnen; het wordt toch weer laat....

13-11-2008:Naar The Grand Palace, Wat Po, Wat Aron en 'klong'tocht.

We pakken de boot naar pier 8 waar we het 'Grand Palace'gaan bezichtigen. Het is er druk. Het is een zeer indrukwekkend complex van tempels, pagodes en gebouwen. We wandelen er een paar uur rond en genieten van al het moois. De Emerald Buddha kunnen we echter niet van dichtbij bekijken want er wordt gepoetst. Morgen krijgt de buddha zijn winterkleding aan de koning komt dat persoonlijk doen. Het hele complex is dan dicht voor publiek. We wandelen naar Wat Po dat er vlak bij ligt en komen heel verrassend de twee Franse dames tegen die we in Siem Reap in het guesthouse hebben ontmoet. We wisselen wat ervaringen uit en maken een foto. We bekijken daarna Wat Po en herkennen hier en daar dingen van 30 jaar geleden toen we hier al eens eerder waren. Ook Wat Arun aan de overkant bekijken we voor de 2e keer en klimmen nu ook tot aan het derde niveau. Na een stijle klim hebben we een mooi uitzicht over de rivier. Met een tochtje over de 'klongs' aan de andere kant van de rivier sluiten we deze laatste dag in Bangkok af. Er zijn de afgelopen jaren steeds meer klongs dichtgegooid of afgesloten om plaats te maken voor wegen. We herkennen niet veel terug. Er is veel veranderd in 30 jaar. De foto's van deze laatste dag in Bangkok komen de volgende keer mee.