30-10-2008: Angkor dag 3

Het hoost de hele ochtend. Ons plan om op de fiets de laatste tempels van Angkor te gaan bezichtigen valt letterlijk in het water. Verschillende straten staan blank, auto's en brommers rijden tot aan hun assen door het water.Het is levensgevaarlijk om hier doorheen te fietsen of te lopen door de nu onzichtbare gaten en kuilen in het wegdek. Om een uur of een gaan we er toch uit. We moeten geld pinnen en internetten.(In Cambodja hebben alleen de duurdere hotels Wi-Fi) Dat lukt allemaal en als we de internet uitkomen is het droog. We pikken een tuk-tuk op en laten ons alsnog naar Angkor Thom rijden. Ook die tempels en/of de restanten ervan zijn de moeite waard ook al lopen we hele stukken door de rode modder te banjeren. Apart zijn ook de terrassen van de 'Leper-king'en de olifanten. De pyramide-achtige 'Baphuon'tempel staat nog steeds in de stijgers. Ze zijn nog aan het puzzelen hoe alles in elkaar moet passen.Ondanks dit korte bezoek hebben we toch weer veel nieuwe (oude) dingen gezien. Op de terugweg racen we Menno en Evelien voorbij in een tuk-tuk. Die zien we waarschijnlijk voor het laatst.(we waren ze de afgelopen dagen al eerder tegengekomen) Zij gaan via P.P. door naar Laos en wij richting Thailand. Morgen nemen we de boot naar Battambang.Maar je weet maar nooit... ..

31-10-2008.......Myrthe is jarig!!!! Van harte gefeliciteerd!!!!

Boottocht naar Battambang.

We waren vandaag al om 5 uur opgestaan. Iets na zessen worden we opgehaald door een busje dat na nog een paar stops bij hotels helemaal volgepropt zit met mensen en bagage.In het haventje liggen wat boten.Ook de boten naar Phnom Penh vertrekken hier.De tocht naar battambang is in 1 woord geweldig.Eerst over het grote meer Tonle Sap en daarna door het schitterende vogelreservaat van Prek Toal. Een soort 'wetlands' gebied. We zien veel verschillende vogels o.a 4 soorten reigers, bijeneters, pelikanen, kraai-achtigen, sternen, wevervogels, ooievaars,aalscholvers en zwaluwen.De boot vaart langzaam en houdt rekening met de huisjes en (woon)bootjes waar we langsvaren.Hier en daar legt hij even aan om wat lokale mensen op te pikken. Vooral de smalle vaargeulen zijn spectaculair en af en toe moeten we uitkijken voor laaghangende takken. Wij hebben ons op het bovendak geïnstalleerd om alles goed te kunnen bekijken en te fotograferen.Bij tegenliggers is het steeds passen en meten. Halverwegen leggen we aan bij een drijvend eethuisje voor de lunch en sanitaire stop.Er hangen familieportretten aan de wand en achter staan 2 varkens in een hok. 1 keer raden hoe de toilet eruit zag.Het laatste stuk varen we over de Stung Sankerrivier waar de kanten weer vol staan met paalhutjes. De kinderen roepen al van verre en zwaaien enthousiast. Eenmaal aangekomen in Battambang staan er tuk-tuks en busjes klaar om ons naar het centrum te brengen. We krijgen een schone,ruime kamer aan de achterkant compleet met muziek en toespraken van een feest dat daar ergens aan de gang is. En geluid komt uit grote luidsprekerboxen. We kiijken wat rond in het stadje en langs de rivier. Hier is niet veel te beleven.De man van de receptie biedt ons een motortochtje aan van 4 uur door de omgeving: wat tempels en een waterval, maat daar hebben we niet veel trek in. We besluiten 2 plaatsen te boeken in een deel-taxi die ons naar de grens met Thailand zal brengen. We willen de grens oversteken bij Pruhm- Daun Lem en vandaar uit naar het zuiden naar het eiland Ko Shang.'s Avonds eten we buiten het hotel bij eethuis 'The White Rose'.Het is er druk. Ook hangen er wat jongens met brommers en bedelaars rond. Niet echt een prettige sfeer. Een vrouwtje met baby en een zwanger(?) meisje scharrelen rond de tafels en zodra er mensen opstaan en vertrekken drinken zij de restanten van de theeglazen leeg. Een ander meisje loopt met plastic zakjes de restjes van de borden te schrapen. Als wij laar zijn (ik heb niet alles opgegeten) staat er opeens een jongen met een plastic zak met een bodempje rijst erin naast onze tafel en gebaart dat ik de rest erin moet gooien. Eerst schud ik mijn hoofd (ik vind dit heel genant) maar hij blijft aandringen en tenslotte kieper ik het restant in in het zakje.Erg dankbaar lijkt hij niet. Het personeel van dit restaurant vindt dit alles blijkbaar heel gewoon! Dit hebben wij nog nergens zo meegemaakt. We proberen nog een keer te internetten maar de verbindingen zijn zeer traag.Door donkere straten lopen we terug; er is geen straatverlichting. Op de kamer kunnen we nog een tijdje 'genieten' van het feest aan de achterkant.